Γιατί είναι το «Μη μοιχεύσεις» στις Δέκα Εντολές;

Απάντηση



Προτού μπορέσουμε να απαντήσουμε σε αυτήν την ερώτηση, πρέπει να είμαστε σαφείς σχετικά με τον ορισμό της μοιχείας. Το λεξικό ορίζει τη μοιχεία ως την εκούσια σεξουαλική επαφή μεταξύ ενός παντρεμένου ατόμου και ενός ατόμου που δεν είναι σύζυγός του/της. Η Βίβλος θα συμφωνούσε με αυτόν τον ορισμό. Στο Λευιτικό 18:20, ο Θεός είπε στον Μωυσή: Μην έχεις σεξουαλικές σχέσεις με τη γυναίκα του πλησίον σου και μολύνεσαι μαζί της, και στο Δευτερονόμιο 22:22, βρίσκουμε έναν παρόμοιο ορισμό: Αν βρεθεί ένας άντρας να κοιμάται με τη γυναίκα ενός άλλου άντρα, και οι δύο ο άντρας που κοιμήθηκε μαζί της και η γυναίκα πρέπει να πεθάνουν. Είναι σαφές από αυτούς τους ορισμούς ότι η μοιχεία αναφέρεται σε μια συναινετική σεξουαλική ένωση. Αυτό που δεν είναι ρητά σαφές είναι εάν και οι δύο σύντροφοι σε αυτή την παράνομη σεξουαλική ένωση είναι παντρεμένοι ή όχι. Οι βιβλικές εντολές απαγορεύουν σε έναν άνδρα να πάρει τη σύζυγο ενός άλλου άνδρα, αλλά δεν υποδεικνύουν εάν ο άνδρας είναι επίσης παντρεμένος. Όπως και να έχει, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι εάν ένα άτομο που είναι παντρεμένο επιδιώκει οικειοθελώς μια σεξουαλική επαφή με ένα άλλο άτομο, ανεξάρτητα από το αν αυτό το άτομο είναι επίσης παντρεμένο, και τα δύο άτομα είναι ένοχα για μοιχεία.



Οι λόγοι του Θεού για τη θέσπιση της εντολής Του ενάντια στη μοιχεία είναι διπλοί. Πρώτον, ο Θεός καθιέρωσε τον θεσμό του γάμου μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας (Γένεση 2:24· επαναλαμβάνεται από τον Ιησού στο Ματθαίος 19:5 και σε παράλληλες περικοπές). Ο Θεός δημιούργησε τον γάμο για να είναι το δομικό στοιχείο της δημιουργίας Του και της κοινωνίας. Ακόμη και μετά την πτώση (Γένεση 3), ο γάμος εξακολουθεί να είναι μια ιερή ένωση και το θεμέλιο για την κοινωνία. Στο γάμο, η πλήρης έκφραση της εικόνας του Θεού γίνεται φανερή καθώς ο άνδρας και η γυναίκα αλληλοσυμπληρώνονται και συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Η Αγία Γραφή μάς διδάσκει επίσης ότι ο γάμος είναι το όχημα μέσω του οποίου ο Θεός σχεδίασε την τεκνοποίηση της ανθρώπινης φυλής και τη διατήρηση των ευσεβών απογόνων (Γένεση 1:28, 9:1· Μαλαχίας 2:15). Με μια τέτοια πριμοδότηση που δίνεται στον γάμο, δεν είναι περίεργο που ο Θεός θα επιδίωκε να προστατεύσει αυτή την ένωση από τη μόλυνση (Εβραίους 13:4), και έτσι να απαγορεύσει τη μοιχεία, η οποία είναι η παραβίαση της ιερής γαμήλιας ένωσης.





Ο δεύτερος λόγος για την εντολή βρίσκεται στο Λευιτικό 18:1-5. Ως εκλεκτός λαός του Θεού, οι Ισραηλίτες έπρεπε να αντανακλούν τον χαρακτήρα του Θεού στη Γη της Επαγγελίας. Ο Θεός διέταξε τον λαό Του να είναι άγιος γιατί Αυτός είναι άγιος (Λευιτικό 11:44) και μέρος της αγίας ζωής είναι η σεξουαλική αγνότητα. Ο Θεός δεν ήθελε ο λαός Του να μιμείται τη συμπεριφορά των Αιγυπτίων από τους οποίους τους απελευθέρωσε, ούτε ο Θεός ήθελε ο λαός Του να αντιγράψει τη συμπεριφορά των ανθρώπων στη γη των οποίων τους έφερνε. Το συμπέρασμα ήταν ότι η μοιχεία (και άλλες σεξουαλικές αμαρτίες) ήταν κοινός τόπος στις χώρες όπου βρίσκονταν και πήγαιναν οι Ισραηλίτες.



Τώρα λοιπόν ξέρουμε τι είναι η μοιχεία και γιατί ο Θεός θέσπισε αυτή την εντολή. Τέλος, πρέπει να μάθουμε τι εννοούσε ο Θεός με την ίδια την εντολή. Όπως συμβαίνει με όλες τις Δέκα Εντολές, υπάρχουν πράγματα που πρέπει να αποφεύγουμε να κάνουμε (το αρνητικό μέρος της εντολής) και πράγματα που πρέπει να κάνουμε (το θετικό μέρος της εντολής). Το αρνητικό μέρος της εντολής είναι αυτονόητο: Μη μοιχεύεις. Ωστόσο, υπάρχουν περισσότερα σε αυτή την εντολή από την απλή αποφυγή εξωσυζυγικών σχέσεων. Κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι η απαγόρευση αυτή περικλείεται από κάθε είδους σεξουαλική αμαρτία (π.χ. αιμομιξία, πορνεία, ομοφυλοφιλία, κ.λπ.), και αυτό το επιχείρημα μπορεί να γίνει με βάση κεφάλαια όπως το Λευιτικό 18. Επίσης, σημαντική είναι η αποφυγή πράγματα που θα οδηγούσαν ή θα έβαζαν κάποιον να σκεφτεί τη μοιχεία, όπως η περιττή παρακράτηση των συζυγικών δικαιωμάτων (Α' Κορινθίους 7:1-5). Ο Ιησούς, στην επί του Όρους Ομιλία Του, έκανε περαιτέρω διευκρίνιση αυτής της εντολής (Ματθαίος 5:27-30) συμπεριλαμβάνοντας κάθε είδους λάγνες σκέψεις. Το να φαντασιώνεσαι ότι έχεις σεξουαλικές σχέσεις με κάποιον είναι το ίδιο, στα μάτια του Θεού, με το να διαπράττεις μοιχεία. Επομένως, πρέπει να αποφεύγουμε όλα τα πράγματα που θα δημιουργούσαν μέσα μας λάγνες σκέψεις (π.χ. υποβλητικά τραγούδια, αισθησιακές ταινίες, πορνογραφία κ.λπ.). Θα πρέπει επίσης να αποφεύγουμε τα άσεμνα ρούχα ή οτιδήποτε μπορεί να κάνει έναν αδελφό ή αδελφή στον Κύριο να σκοντάψει σε αυτήν την περιοχή (Α' Τιμόθεο 2:9· Α' Πέτρου 3:3).



Το θετικό μέρος της εντολής θα συνεπαγόταν το αντίθετο από αυτό που απαγορεύει η εντολή: αγνότητα στο σώμα, στο μυαλό, στα λόγια και στη δράση. να παρακολουθούμε τι προσλαμβάνουμε με τα μάτια μας και τις άλλες αισθήσεις. μια στάση εγκράτειας και αυτοελέγχου (δηλαδή, μετριοπάθεια). να είμαστε διακριτικοί στην εταιρεία που διατηρούμε. ντύσιμο σεμνά? και εκπλήρωση των γαμήλιων όρκων μας όσον αφορά τις σεξουαλικές σχέσεις και τη συμβίωση. Σχετικά με το σεξουαλικό αμάρτημα, ο Απόστολος Παύλος είπε: Φύγε από τη σεξουαλική ανηθικότητα. Κάθε άλλη αμαρτία που διαπράττει ένα άτομο είναι έξω από το σώμα, αλλά το σεξουαλικά ανήθικο άτομο αμαρτάνει ενάντια στο σώμα του (Α' Κορινθίους 6:18). Όταν πρόκειται για σεξουαλική αμαρτία, η καλύτερη πορεία δράσης είναι να απομακρυνθούμε από τον πειρασμό και να αποφύγουμε εντελώς τέτοιες καταστάσεις.



Η μοιχεία είναι η πλήρης διαφθορά της καλής δημιουργίας του γάμου του Θεού. Μέσω της αμαρτίας της μοιχείας, ο Σατανάς μάς δελεάζει να αναζητήσουμε σεξουαλική εκπλήρωση σε δρόμους διαφορετικούς από εκείνους που έχει ορίσει ο Θεός – εντός των ορίων του μονογαμικού, ετεροφυλόφιλου γάμου. Η μοιχεία σκίζει τον ιστό της κοινωνίας γιατί διαλύει τους γάμους και τις οικογένειες που είναι τα δομικά στοιχεία της κοινωνίας. Ο νόμος του Θεού γενικά, και η 7η εντολή ειδικότερα, θεωρείται ως το πρότυπο για τη χριστιανική συμπεριφορά.