Γιατί είναι τόσο δύσκολη η ζωή;

Απάντηση



ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ σκληρός. Είναι πιο δύσκολο για κάποιους παρά για άλλους, αλλά όλοι πρέπει να αντιμετωπίσουμε το να είμαστε ατελείς άνθρωποι σε έναν ατελές κόσμο. Ατυχήματα, καταστροφές, ασθένειες, στενοχώρια, απώλεια—οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να υποφέρει η ανθρώπινη καρδιά είναι μυριάδες. Ακόμη και ο Ιησούς συμφώνησε ότι η ζωή είναι δύσκολη, αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Είπε: Σε αυτόν τον κόσμο θα έχεις πρόβλημα. Αλλά πάρτε καρδιά! Έχω νικήσει τον κόσμο (Ιωάννης 16:33).



Η ζωή δεν έπρεπε ποτέ να είναι δύσκολη. Όταν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και τοποθέτησε τον πρώτο άνδρα και τη γυναίκα σε αυτόν, η ζωή ήταν τέλεια (Γένεση 1–2). Τα σώματα ήταν τέλεια. Η θερμοκρασία ήταν τέλεια. Η σχέση του πρώτου ζευγαριού ήταν τέλεια και είχαν όλα όσα χρειάζονταν ή ήθελαν. Είχαν ακόμη και την παρουσία του Θεού μαζί τους. Ζούσαν στον παράδεισο.





Εισαγάγετε την αμαρτία (Γένεση 3). Όταν ο Αδάμ και η Εύα επέλεξαν τον δικό τους δρόμο έναντι του Θεού, όλα άλλαξαν. Η τελειότητα αμαυρώθηκε και η ζωή έγινε δύσκολη. Ως αποτέλεσμα της ανυπακοής της ανθρωπότητας, ο Θεός καταράστηκε τον τέλειο κόσμο που είχε φτιάξει, ώστε να στρέψει τον άνδρα και τη γυναίκα. Τα γαϊδουράγκαθα φύτρωσαν εκεί που ήταν παρτέρια. Το φαγητό δεν ήταν πλέον διαθέσιμο όπου κι αν έψαχναν. Πρέπει τώρα να αναζητήσουν τροφή, να φυτέψουν, να αγωνιστούν και να θερίσουν για να επιβιώσουν. Η αμαρτία κατέστρεψε τα πάντα. Τώρα όλη η δημιουργία στενάζει (Ρωμαίους 8:22, NAS), και στενάζουμε μαζί της.



Η αμαρτία εξακολουθεί να επηρεάζει τον κόσμο μας και η ζωή είναι ακόμα δύσκολη. Η αμαρτία έχει ένα κυματιστικό αποτέλεσμα που μεταφέρει την καταστροφή της στους άλλους. Σκεφτείτε αυτό το παράδειγμα: ένας άντρας μεθάει. Αυτή είναι μια αμαρτία (Παροιμίες 20:1). Γυρίζει σπίτι και δέρνει τη γυναίκα και τα παιδιά του: περισσότερη αμαρτία. Η σύζυγός του παθαίνει σπάσιμο στη μύτη που θα της προκαλεί δυσκολίες για το υπόλοιπο της ζωής της. Τα παιδιά είναι τόσο τραυματισμένα που τρέχουν σε φυγή, μπλέκοντας τελικά σε ναρκωτικά και πορνεία. Περισσότερη αμαρτία. Ο ένας γιος μπαίνει στο αυτοκίνητό του και, υπό την επήρεια ναρκωτικών, αγνοεί μια πινακίδα στάσης και χτυπά πάνω σε ένα λεωφορείο, σκοτώνοντας έξι άτομα. Οι οικογένειές τους θα θρηνούν τώρα την απώλεια για το υπόλοιπο της ζωής τους και άλλοι θα επηρεάζονται από τον πόνο τους με διάφορους τρόπους. Οι συνέπειες από ένα αμάρτημα συνεχίζουν να εξαπλώνονται, επηρεάζοντας αμέτρητους άλλους ανθρώπους που στη συνέχεια επηρεάζουν άλλους ανθρώπους και η κληρονομιά συνεχίζεται. Αυτό είναι μόνο ένα αμάρτημα. Πολλαπλασιάστε το με δεκάδες εκατομμύρια και αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε γιατί ο κόσμος είναι τόσο μπερδεμένος και η ζωή είναι τόσο δύσκολη.



Ένας άλλος λόγος που η ζωή είναι τόσο δύσκολη είναι ότι αυτό δεν είναι το τελευταίο μας σπίτι. Όσοι ανήκουν στον Ιησού βρίσκονται εδώ με δελτία επισκεπτών. Γίναμε πολίτες ενός άλλου βασιλείου τη στιγμή που ο Θεός μας υιοθέτησε στην οικογένειά Του (Ιωάννης 1:12). Είμαστε πρεσβευτές, εδώ με ανάθεση για τον Πατέρα μας, τον Βασιλιά των βασιλιάδων (2 Κορινθίους 5:20). Δεν πρέπει να νιώθουμε σαν στο σπίτι μας σε αυτόν τον κόσμο. Δεν ανήκουμε εδώ, επομένως είναι φυσικό να νιώθουμε συχνά εξωγήινοι και ξένοι (Εβραίους 11:13). Η ζωή είναι δύσκολη πολλές φορές επειδή όσοι έχουν λυτρωθεί και μεταμορφωθεί από τον Ιησού Χριστό ζουν με μια βαθιά λαχτάρα να πάνε σπίτι τους (2 Κορινθίους 5:17). Αλλά ως υπάκουα παιδιά παραμένουμε πιστοί στις αποστολές μας μέχρι να μας καλέσει ο Πατέρας μας.



Όταν η ζωή είναι σκληρή, είναι μια υπενθύμιση ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι ο τελικός μας προορισμός. Όσο δύσκολες κι αν είναι οι περιστάσεις, ο Παύλος τις αποκάλεσε ελαφρά και στιγμιαία προβλήματα (Β΄ Κορινθίους 4:17). Ο Παύλος και πολλοί από τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα γνώριζαν πόσο σκληρή ήταν η ζωή με τρόπους που οι περισσότεροι από εμάς δεν θα το κάνουμε ποτέ (2 Κορινθίους 11:23–29). Μερικοί από τους αγώνες τους παρουσιάζονται στο Εβραίους 11, ένα κεφάλαιο που μας υπενθυμίζει ότι, όσο σκληρή κι αν είναι η ζωή μας, πολλοί την έχουν χειρότερη.

Καθώς μεγαλώνουμε μέσα από προβλήματα, αναπτύσσουμε τον χαρακτήρα του Χριστού—ο οποίος επίσης αγωνίστηκε πολύ κατά τη διάρκεια του χρόνου Του στη γη (Ησαΐας 53:3). Το παράδειγμά του της ανιδιοτέλειας, της υπομονής και της εμπιστοσύνης στον Θεό είναι ένα παράδειγμα για εμάς: Σκεφτείτε αυτόν που υπέμεινε τέτοια εναντίωση από αμαρτωλούς, ώστε να μην κουραστείτε και να απογοητευτείτε (Εβραίους 12:3).

Η ζωή είναι σκληρή, αλλά ο Χριστός είναι ο συνήγορός μας (Α' Ιωάννη 2:1), ο μεσολαβητής μας που υποστηρίζει την υπόθεσή μας στον Πατέρα. Ξέρει πώς είναι να παλεύεις μέσα από δυσκολίες, κατάθλιψη, φόβο, στενοχώρια και πολλές ανθρώπινες καταστάσεις που κάνουν τη ζωή τόσο δύσκολη (Εβραίους 4:15). Η ζωή είναι σκληρή, αλλά το Άγιο Πνεύμα είναι ο παρηγορητής μας που μας βοηθά και μένει μαζί μας για πάντα (Ιωάννης 14:16).

Η ζωή είναι δύσκολη, αλλά είναι σύντομη. Σε σύγκριση με την αιωνιότητα, η επίγεια ζωή μας μοιάζει με ομίχλη που εξαφανίζεται με τον πρωινό ήλιο (Ιακώβου 4:14). Αυτό που κάνουμε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου στη γη επηρεάζει την υπόλοιπη αιωνιότητα. Μπορούμε να γίνουμε πικροί, σκληροί και να σπαταλήσουμε τους αγώνες μας. Ή μπορούμε να υπομείνουμε (Ιακώβου 1:2–4), να αναπτυχθούμε, να μάθουμε πίστη, να αναπτύξουμε συμπόνια για τους άλλους που αγωνίζονται και να περιμένουμε την τελική μας ανταμοιβή. Εκείνη την ώρα, θα ακούσουμε τον Σωτήρα μας να λέει: Μπράβο, καλό και πιστό δούλε. Εισέλθετε στη χαρά του Κυρίου σας! (Ματθαίος 25:21)