Γιατί οι Χριστιανοί προσκυνούν την Κυριακή;

Απάντηση



Οι περισσότεροι Χριστιανοί παραδοσιακά προσκυνούν την Κυριακή. Η κυριακάτικη λατρεία αποδίδεται εν μέρει στον Σαββατιανισμό, την άποψη ότι μια μέρα της εβδομάδας πρέπει να προορίζεται για θρησκευτική τελετή και λατρεία, όπως απαιτείται από τους νόμους της Παλαιάς Διαθήκης σχετικά με το Σάββατο (Έξοδος 20:8, 31:12–18). Σύμφωνα με αυτή την άποψη, ο άνθρωπος πρέπει να απέχει από κάθε εργασία εκτός από αυτή που είναι απαραίτητη για την ευημερία της οικογένειας και της κοινωνίας. Αυτή η ερμηνεία του νόμου υποστηρίζει ότι μόνο το κατά γράμμα Σάββατο, την έβδομη ημέρα της εβδομάδας (Σάββατο), μπορούν να εκπληρωθούν οι απαιτήσεις του νόμου.



Οι οπαδοί του ημισαββατιανισμού, ήδη από τον τέταρτο αιώνα μ.Χ., πίστευαν ουσιαστικά όπως οι Σαββατιανοί, με την εξαίρεση ότι μετέφεραν τις απαιτήσεις του από το Σάββατο στην Κυριακή, την πρώτη ημέρα της εβδομάδας (την ημέρα που ο Χριστός ανέστη από τους νεκρούς). . Οι θεολόγοι εκείνης της περιόδου, ιδιαίτερα στην Ανατολική Εκκλησία, δίδασκαν την πρακτική ταυτότητα του εβραϊκού Σαββάτου (Σάββατο) και της Χριστιανικής Κυριακής.





Είναι ενδιαφέρον ότι ένας θρύλος που αφηγείται στην αποκαλούμενη Αποκάλυψη του Πέτρου, που χρονολογείται από τον 2ο αιώνα μ.Χ. και είναι γενικά αποδεκτός ως ψευδής γραφή, μεταφέρει στην Κυριακή όλες τις απαιτήσεις της λατρείας του Σαββάτου. Ένας άντρας ονόματι Albertus Magnus έδωσε ώθηση σε αυτό το αυξανόμενο κίνημα προτείνοντας ο ημι-σαββατιανισμός να χωριστεί σε δύο μέρη: την ηθική εντολή να τηρείται μια ημέρα ανάπαυσης μετά την εργασία τις προηγούμενες έξι ημέρες και το τελετουργικό σύμβολο που ίσχυε μόνο για τους Εβραίους σε ένα κυριολεκτική έννοια. Ο Θωμάς Ακινάτης ανύψωσε αυτή την πρόταση στο καθεστώς του επίσημου Ρωμαιοκαθολικού δόγματος, το οποίο με τον καιρό κέρδισε επίσης την εύνοια πολλών Μεταρρυθμιστών θεολόγων.



Η Γραφή δεν αναφέρει ποτέ καμία συγκέντρωση του Σαββάτου (Σάββατο) από πιστούς για κοινωνία ή λατρεία. Ωστόσο, υπάρχουν ξεκάθαρα αποσπάσματα που αναφέρουν την πρώτη μέρα της εβδομάδας, την Κυριακή. Για παράδειγμα, το εδάφιο Πράξεις 20:7 δηλώνει ότι την πρώτη ημέρα της εβδομάδας μαζευτήκαμε για να σπάσουμε ψωμί. Ο Παύλος προτρέπει επίσης τους Κορίνθιους πιστούς, Την πρώτη ημέρα κάθε εβδομάδας, ο καθένας από εσάς πρέπει να διαθέσει ένα χρηματικό ποσό ανάλογα με το εισόδημά του (Α' Κορινθίους 16:2). Εφόσον ο Παύλος ορίζει αυτή την προσφορά ως υπηρεσία στο εδάφιο Β Κορινθίους 9:12, αυτή η συλλογή μπορεί να έχει συνδεθεί με την Κυριακάτικη λατρευτική υπηρεσία της Χριστιανικής συνέλευσης. Ιστορικά, η Κυριακή, όχι το Σάββατο, ήταν η κανονική ημέρα συνάντησης για τους Χριστιανούς στην εκκλησία και η πρακτική της χρονολογείται από τον πρώτο αιώνα.



Οι Χριστιανοί προσκυνούν τις Κυριακές για τον εορτασμό της ανάστασης του Ιησού Χριστού. Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε, ωστόσο, ότι η κυριακάτικη λατρεία δεν επιτάσσεται στη Βίβλο, και η Κυριακή δεν έχει αντικαταστήσει το Σάββατο και δεν έχει γίνει το χριστιανικό Σάββατο. Ενώ η Καινή Διαθήκη περιγράφει τους Χριστιανούς να συγκεντρώνονται και να προσκυνούν τις Κυριακές, πουθενά δεν αναφέρει ότι η Κυριακή έχει αντικαταστήσει το Σάββατο ως το Σάββατο. Το βασικό σημείο σε όλα αυτά είναι ότι δεν πρέπει να περιορίσουμε τη λατρεία μας σε κάποια συγκεκριμένη ημέρα της εβδομάδας. Πρέπει να αναπαυόμαστε στον Κύριο κάθε μέρα. Πρέπει να λατρεύουμε τον Κύριο κάθε μέρα.