Γιατί οι άνθρωποι στη Γένεση έζησαν τόσο μεγάλη ζωή;

Απάντηση



Είναι κάπως μυστήριο γιατί οι άνθρωποι στα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης έζησαν τόσο μεγάλη ζωή. Υπάρχουν πολλές θεωρίες που προβάλλονται από βιβλικούς μελετητές. Η γενεαλογία στη Γένεση 5 καταγράφει τη γραμμή των ευσεβών απογόνων του Σηθ—τη γραμμή που τελικά θα παρήγαγε τον Μεσσία. Ο Θεός πιθανώς ευλόγησε αυτή τη γραμμή με ιδιαίτερα μεγάλη διάρκεια ζωής ως αποτέλεσμα της ευσέβειας και της υπακοής τους. Αν και αυτή είναι μια πιθανή εξήγηση, η Βίβλος δεν περιορίζει πουθενά συγκεκριμένα τη μεγάλη διάρκεια ζωής στα άτομα που αναφέρονται στο κεφάλαιο 5 της Γένεσης. Επιπλέον, εκτός από τον Ενώχ, η Γένεση 5 δεν προσδιορίζει κανένα από τα άτομα ως ιδιαίτερα θεοσεβή. Είναι πιθανό ότι όλοι εκείνη την περίοδο έζησαν αρκετές εκατοντάδες χρόνια. Σε αυτό μπορεί να συνέβαλαν αρκετοί παράγοντες.



Κάτι συνέβη στην παγκόσμια πλημμύρα για να συντομεύσει τη διάρκεια ζωής των ανδρών. Συγκρίνετε τις προσδοκίες ζωής πριν από τον κατακλυσμό (Γένεση 5:1–32) με αυτές μετά τον κατακλυσμό (Γένεση 11:10–32). Αμέσως μετά την πλημμύρα, οι ηλικίες μειώθηκαν δραματικά και μετά συνέχισαν να μειώνονται. Ένα κλειδί μπορεί να βρίσκεται στο εδάφιο Γένεση 6:3: Ο Κύριος είπε: «Το Πνεύμα μου δεν θα μάχεται για πάντα με τους ανθρώπους, γιατί είναι θνητοί. Οι μέρες τους θα είναι εκατόν είκοσι χρόνια.» Πολλοί άνθρωποι βλέπουν την αναφορά στα εκατόν είκοσι χρόνια ως το νέο, θεϊκά καθορισμένο όριο στην ηλικία του ανθρώπου. Την εποχή του Μωυσή (που έζησε 120 χρόνια), η διάρκεια ζωής ήταν πολύ μικρότερη. Μετά τον Μωυσή, μόνο ένα άτομο καταγράφεται ότι έζησε μετά τα 120 (2 Χρονικών 24:15).





Μια θεωρία για το γιατί οι άνθρωποι της Γένεσης έζησαν τόσο μεγάλες ζωές βασίζεται στην ιδέα ότι ένας θόλος νερού περιέβαλλε τη γη. Σύμφωνα με τη θεωρία του θόλου, το νερό πάνω από το στερέωμα (Γένεση 1:7, KJV) δημιούργησε ένα φαινόμενο του θερμοκηπίου και εμπόδισε μεγάλο μέρος της ακτινοβολίας που χτυπά τώρα τη γη, με αποτέλεσμα ιδανικές συνθήκες διαβίωσης. Την ώρα της πλημμύρας, ο υδάτινος θόλος χύθηκε στη γη (Γένεση 7:11), τερματίζοντας το ιδανικό περιβάλλον. Η θεωρία του θόλου έχει εγκαταλειφθεί από τους περισσότερους δημιουργιστές σήμερα.



Μια άλλη σκέψη είναι ότι, στις πρώτες γενιές μετά τη δημιουργία, ο ανθρώπινος γενετικός κώδικας είχε αναπτύξει λίγα ελαττώματα. Ο Αδάμ και η Εύα δημιουργήθηκαν τέλειοι. Ήταν σίγουρα πολύ ανθεκτικά σε ασθένειες και ασθένειες. Οι απόγονοί τους θα είχαν κληρονομήσει αυτά τα πλεονεκτήματα, αν και σε μικρότερο βαθμό. Με την πάροδο του χρόνου, ως αποτέλεσμα της αμαρτίας, ο ανθρώπινος γενετικός κώδικας αλλοιωνόταν όλο και περισσότερο και τα ανθρώπινα όντα γίνονταν όλο και πιο επιρρεπή στο θάνατο και τις ασθένειες. Αυτό θα είχε επίσης ως αποτέλεσμα δραστικά μειωμένη διάρκεια ζωής.