Γιατί ο Ιησούς κάλεσε τους Φαρισαίους ασβεστωμένους τάφους στο Κατά Ματθαίος 23:27;

Απάντηση



Η καταδίκη είσαι σαν ασβεστωμένους τάφους ήταν μέρος του κατηγορητηρίου του Ιησού κατά των γραμματέων και των Φαρισαίων στο Κατά Ματθαίον 23. Είναι ένα από τα επτά δεινά που είπε ο Ιησούς στους θρησκευτικούς ηγέτες καθώς τους αντιμετώπιζε για την υποκρισία τους.



Ασβεστωμένοι τάφοι σημαίνει ακριβώς αυτό που ακούγεται: τάφοι ή μαυσωλεία που έχουν καλυφθεί με λευκή μπογιά, έτσι φαίνονται όμορφα εξωτερικά αλλά εσωτερικά είναι γεμάτα από οστά νεκρών και κάθε τι ακάθαρτο (Ματθαίος 23:27). Αυτό μιλάει για την πνευματική κατάσταση των γραμματέων και των Φαρισαίων. Εξωτερικά ήταν άγιοι και καθαροί, αλλά μέσα τους ήταν πνευματικά νεκροί.





Η σύγκριση με ασβεστωμένους τάφους θα ήταν αρκετά προσβλητική επειδή ο Μωσαϊκός Νόμος δηλώνει, Όποιος αγγίζει το νεκρό σώμα οποιουδήποτε ατόμου θα είναι ακάθαρτος επτά ημέρες (Αριθμοί 19:11, ESV). Για μια ομάδα ανθρώπων που υπερηφανευόταν για την τελετουργική καθαριότητα και την τήρηση του νόμου, η κατηγορία ότι ήταν γεμάτα πτώματα θα ήταν ανυπόφορη. Αυτό ακριβώς ήταν το σημείο του Ιησού, όμως. Μπορεί να ήταν τελετουργικά καθαροί, αλλά, μέσα τους, ήταν το υψηλότερο επίπεδο ακάθαρτου - γεμάτοι θάνατο και σήψη που προσπάθησαν τόσο σκληρά να αποφύγουν.



Μια τόσο σκληρή δήλωση του Ιησού αποκαλύπτει την οργή Του για την υποκρισία των θρησκευτικών ηγετών, που νοιάζονταν μόνο για τα φαινόμενα. Φρόντισαν τι Ανθρωποι έβλεπαν —και περηφανεύονταν γι' αυτό— αλλά παραμέλησαν τι Θεός μπορούσε να δει. Ζωγράφισαν το εξωτερικό, αφήνοντας το εσωτερικό γεμάτο απληστία και αυταπάρνηση (Ματθαίος 23:25). Στα μάτια τους, αν ακολουθούσαν το νόμο κατά γράμμα, ήταν άγιοι και η κατάσταση της καρδιάς τους δεν θα είχε σημασία. Ο Ιησούς χρειαζόταν να αντιμετωπίσει την επιπολαιότητα αυτών των επικίνδυνων ηγετών που δεν έκαναν αυτό που κήρυτταν. Οι ασβεστωμένοι τάφοι οδηγούσαν τους εαυτούς τους και τους άλλους στο θάνατο και τον χωρισμό από τον Θεό (Ματθαίος 23:15).



Στην Επί του Όρους Ομιλία, ο Ιησούς εξήγησε ότι ο νόμος αφορούσε λιγότερο το τι πρέπει να κάνουμε και τι να μην κάνουμε και περισσότερο για την αλλαγή της καρδιάς. Μια αναλογία είναι ότι ο νόμος είναι σαν ένας καθρέφτης, που αποκαλύπτει τα ελαττώματα του ανθρώπου και πόσο χρειάζεται τον Θεό, όπως ένας καθρέφτης που δείχνει την τροφή που έχει κολλήσει ανάμεσα στα δόντια κάποιου. Ο νόμος μπορεί να αποκαλύψει την ακαθαρσία, αλλά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κάνει ένα άτομο δίκαιο. μόνο ο Θεός μπορεί να το κάνει αυτό. Οι Φαρισαίοι έβγαζαν τον καθρέφτη από τον τοίχο και προσπαθούσαν να τον χρησιμοποιήσουν για να μαζέψουν τα δόντια τους. Απλώς δεν λειτουργεί.



Οι ασβεστωμένοι τάφοι λειτουργούν ως καλή αντίθεση με τον Ίδιο τον Ιησού, τον Υιό του Ανθρώπου, που ήρθε να φέρει ζωή (Ιωάννης 10:10). Πρόσφερε ανάπαυση και χάρη αντί για το αδύνατο βάρος και την καταδίκη των Φαρισαίων (Ματθαίος 11:28–30). Η επιφανειακή καθαριότητα των ασβεστωμένων τάφων δεν μπορεί να συγκριθεί με το αίμα του Χριστού που καθαρίζει βαθιά (1 Ιωάννη 1:7). Σε αυτόν έχουμε τη λύτρωση μέσω του αίματος του, τη άφεση των αμαρτιών, σύμφωνα με τα πλούτη της χάρης του Θεού (Εφεσίους 1:7).