Γιατί ο Θεός χτύπησε τον Ούζα νεκρό επειδή άγγιξε την Κιβωτό της Διαθήκης;
Απάντηση
Η ιστορία του Ούζα και της Κιβωτού της Διαθήκης βρίσκεται στα εδάφια Β' Σαμουήλ 6:1-7 και 1 Χρονικών 13:9-12. Καθώς η κιβωτός μεταφερόταν, τα βόδια που τραβούσαν το κάρο σκόνταψαν και ένας άντρας που ονομαζόταν Ούζα έπιασε την κιβωτό. Ο θυμός του Θεού άναψε εναντίον του Ουζά και τον χτύπησε και πέθανε. Η τιμωρία του Uzzah φαίνεται να είναι ακραία για αυτό που θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε καλή πράξη. Ωστόσο, υπάρχουν οι λόγοι για τους οποίους ο Θεός ανέλαβε τόσο σκληρά μέτρα.
Πρώτον, ο Θεός είχε δώσει στον Μωυσή και στον Ααρών συγκεκριμένες οδηγίες σχετικά με τη Σκηνή της Συνάντησης και την κίνηση της Κιβωτού της Διαθήκης. «Αφού ο Ααρών και οι γιοι του τελειώσουν με την κάλυψη των αγίων επίπλων και όλων των ιερών ειδών, και όταν το στρατόπεδο είναι έτοιμο να μετακινηθεί, οι Κααθίτες θα έρθουν να κάνουν τη μεταφορά. Αλλά δεν πρέπει να αγγίζουν τα ιερά πράγματα αλλιώς θα πεθάνουν. Οι Κααθίτες πρέπει να μεταφέρουν εκείνα τα πράγματα που βρίσκονται στη Σκηνή της Συνάθροισης (Αριθμοί 4:15). Ανεξάρτητα από το πόσο αθώα έγινε, το άγγιγμα της κιβωτού παραβίαζε ευθέως το νόμο του Θεού και επρόκειτο να οδηγήσει σε θάνατο. Αυτό ήταν ένα μέσο διατήρησης της αίσθησης της αγιότητας του Θεού και του φόβου να πλησιάσουμε κοντά Του χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία.
Προσέξτε πώς ο Δαβίδ πήρε άντρες μαζί του για να συλλέξουν την κιβωτό, αντί να επιτρέψει στους Λευίτες να του την φέρουν. Αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος, αφού δεν έπρεπε ποτέ να είχε τοποθετηθεί σε ένα καρότσι, παλιό ή νέο. Έπρεπε να το φέρουν στους ώμους των ανδρών και να το φέρουν μόνο οι Λευίτες και εκείνοι της οικογένειας του Καάθ (Έξοδος 25:12-14· Αριθμοί 7:9), χρησιμοποιώντας τους προβλεπόμενους στύλους. Η αποτυχία να ακολουθήσετε τις ακριβείς οδηγίες του Θεού θα θεωρούνταν (α) ως μη σεβασμό των λόγων του Θεού όταν τα είπε μέσω εκείνων όπως ο Μωυσής, τους οποίους είχε ορίσει. (β) να έχεις μια ανεξάρτητη στάση που θα μπορούσε να συνορεύει με την εξέγερση, δηλαδή να βλέπεις και να ενεργείς πάνω στα πράγματα από μια κοσμική και όχι από μια πνευματική προοπτική· ή (γ) ανυπακοή.
Δεύτερον, η κιβωτός είχε μείνει για κάποιο χρονικό διάστημα στο σπίτι του Αβιναδάβ (2 Σαμουήλ 6:3), όπου οι γιοι του, ο Ούζα και ο Αχίο, μπορεί κάλλιστα να είχαν συνηθίσει την παρουσία της. Υπάρχει ένα παλιό ρητό, η εξοικείωση γεννά περιφρόνηση, που θα μπορούσε να ισχύει σε αυτήν την περίπτωση. Ο Ουζά, έχοντας βρεθεί γύρω από την κιβωτό στο σπίτι του, θα μπορούσε πολύ πιθανό να ξεχάσει την αγιότητα που αντιπροσώπευε. Υπάρχουν στιγμές που και εμείς, αδυνατούμε να αναγνωρίσουμε την αγιότητα του Θεού, εξοικειωνόμαστε υπερβολικά μαζί Του με μια ασεβή στάση.
Τρίτον, ο λογαριασμός μας λέει ότι τα βόδια σκόνταψαν. Το κάρο δεν έπεσε και ούτε η Κιβωτός, όπως ακριβώς η βάρκα που μετέφερε τον Ιησού και τους μαθητές λικνιζόταν σφοδρά στην καταιγίδα, αν και δεν κινδύνευε απαραίτητα να βυθιστεί (Ματθαίος 8:24-27). Και όμως, ακριβώς όπως με τους μαθητές που απέτυχαν να εμπιστευτούν τον Δάσκαλό τους, ο Ούζα, για μια στιγμή, ένιωσε ότι ήταν ευθύνη του να σώσει την ακεραιότητα του Θεού και ότι ο παντοδύναμος Θεός μας χρειαζόταν κατά κάποιον τρόπο τη βοήθεια του Ούζα. Υπέθεσε ότι, χωρίς την παρέμβασή του, η παρουσία του Θεού θα δεχόταν ένα πλήγμα. Όπως ρωτά ο Ιώβ, μπορείτε να κατανοήσετε τα μυστήρια του Θεού; (Ιώβ 11:7). Το μεγαλείο του κανείς δεν μπορεί να καταλάβει (Ψαλμός 145:3). Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει την κατανόησή του (Ησαΐας 40:28). Ο Μωυσής έχασε το δικαίωμά του να εισέλθει στη γη της επαγγελίας επειδή ένιωσε ότι χρειαζόταν η παρέμβασή του όταν χτύπησε τον βράχο, αντί να του μιλήσει όπως είχε διατάξει ο Θεός (Αριθμοί 20:7-12). Χρειάζεται να ακούμε προσεκτικά τι έχει να μας πει ο Θεός και με υπακοή να αγωνιζόμαστε να κάνουμε όλα όσα διατάζει. Ναι, ο Θεός είναι στοργικός και ελεήμων, αλλά είναι επίσης άγιος και υπερασπίζεται την αγιότητά Του με τη δύναμή Του, και η προσβολή προς την αγιότητά Του μερικές φορές προκαλεί την ιερή οργή Του. Είναι φοβερό να πέφτεις στα χέρια του ζωντανού Θεού (Εβραίους 10:31).
Κάτι από την παρουσία του Θεού στην Κιβωτό της Διαθήκης φαίνεται να έχει χαθεί στην εκκλησία σήμερα. Στην εποχή του Μωυσή, ο λαός γνώριζε το φοβερό της απόλυτης αγιότητας του Θεού. Είχαν δει μεγάλα θαύματα όταν η κιβωτός ήταν μαζί τους. Σεβάστηκαν ότι οι τρόποι και οι σκέψεις του Θεού είναι πολύ υψηλότερες από τις δικές μας (Ησαΐας 55:8-9). Στην πραγματικότητα, όσο περισσότερο προσπαθούμε να υποβιβάσουμε τον Θεό στον εγκόσμιο τρόπο σκέψης ή λογικής μας, τόσο πιο μακριά θα μας φαίνεται. Εκείνοι που θα ήθελαν να πλησιάσουν τον Θεό και να τον πλησιάσουν είναι εκείνοι που Τον πλησιάζουν με ευλάβεια και άγιο φόβο. Ο Ούζα ξέχασε αυτό το μάθημα και οι συνέπειες ήταν τραγικές.