Ποιος θα πάει στην κόλαση;

Απάντηση



Η κόλαση έχει γίνει ένα αμφιλεγόμενο θέμα τα τελευταία χρόνια, ακόμη και μεταξύ των Χριστιανών. Ωστόσο, η διαμάχη είναι εξ ολοκλήρου ανθρωπογενής. Η απόρριψη της πραγματικότητας της κόλασης πηγάζει από την ανθρώπινη ανικανότητα να συμβιβάσει την αγάπη του Θεού με την αιώνια τιμωρία ή από την απόλυτη απόρριψη του Λόγου του Θεού. Ακόμη και ορισμένοι ομολογούμενοι Χριστιανοί έχουν καταλήξει σε αντιβιβλικά συμπεράσματα. Μερικοί προσπάθησαν να επαναπροσδιορίσουν την κόλαση, να δημιουργήσουν μια ενδιάμεση κατάσταση που δεν βρίσκεται στη Γραφή ή να αρνηθούν την κόλαση εντελώς. Με αυτόν τον τρόπο, αγνοούν την προειδοποίηση του Ιησού στο εδάφιο Αποκάλυψη 22:19, αν κάποιος αφαιρέσει λόγια από αυτό το ειλητάριο της προφητείας, ο Θεός θα αφαιρέσει από αυτό το άτομο κάθε μερίδιο στο δέντρο της ζωής και στην Αγία Πόλη, που περιγράφονται σε αυτόν τον κύλινδρο.






Η κόλαση αναφέρεται 167 φορές στη Βίβλο, μερικές φορές ονομάζεται Γέεννα, Άδης, ο λάκκος, η άβυσσος ή αιώνια τιμωρία (Παροιμίες 7:27· Λουκάς 8:31· 10:15· 2 Θεσσαλονικείς 1:9). Ο Ιησούς μίλησε για τον παράδεισο και την κόλαση ως πραγματικούς τόπους (Ματθαίος 13:41–42· 23:33· Μάρκος 9:43–47· Λουκάς 12:5). Η ιστορία που είπε ο Ιησούς για τον πλούσιο άνδρα και τον Λάζαρο ήταν ένα πραγματικό γεγονός που απέδειξε την πραγματικότητα των δύο αιώνιων προορισμών (Λουκάς 16:19–31). Ο Παράδεισος είναι η κατοικία του Θεού (Β' Χρονικών 30:27) όπου ο Ιησούς έχει πάει για να προετοιμάσει ένα μέρος για όσους Τον αγαπούν (Ιωάννης 14:2). Η κόλαση δημιουργήθηκε για τον διάβολο και τους αγγέλους του (Ματθαίος 25:41). Αλλά επειδή κάθε άνθρωπος είναι αμαρτωλός, κάθε άτομο που έχει περάσει την εποχή της λογοδοσίας έχει ήδη καταδικαστεί στην κόλαση (Ρωμαίους 3:10· 5:12· Ιωάννης 3:18). Όλοι μας αξίζουμε την κόλαση ως τη δίκαιη τιμωρία για την εξέγερσή μας ενάντια στον Θεό (Ρωμαίους 6:23).



Ο Ιησούς ήταν ξεκάθαρος ότι κανείς δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού αν δεν αναγεννηθεί (Ιωάννης 3:3). Ήταν επίσης ξεκάθαρος ότι η κόλαση είναι ένα αιώνιος τιμωρία για όσους δεν Τον υπακούουν (Ματθαίος 25:46). Το Β' Θεσσαλονικείς 1:8–9 λέει ότι στο τέλος ο Θεός θα τιμωρήσει όσους δεν γνωρίζουν τον Θεό και δεν υπακούουν στο ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού. Θα τιμωρηθούν με αιώνια καταστροφή και θα αποκλειστούν από την παρουσία του Κυρίου και από τη δόξα της δύναμής του. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είπε για τον Ιησού, η διχάλα Του είναι στο χέρι του, και θα καθαρίσει το αλώνι του, μαζεύοντας το σιτάρι του στον αχυρώνα και καίγοντας το άχυρο με άσβεστη φωτιά (Ματθαίος 3:12).





Το εδάφιο Ιωάννης 3:18 εξηγεί με τον πιο απλό τρόπο ποιος θα πάει στον παράδεισο και ποιος θα πάει στην κόλαση: Όποιος πιστεύει σε αυτόν δεν καταδικάζεται, αλλά όποιος δεν πιστεύει καταδικάζεται ήδη επειδή δεν πίστεψαν στο όνομα του μοναδικού του Θεού Υιός. Έτσι, αυτοί που πάνε στην κόλαση είναι συγκεκριμένα εκείνοι που δεν πιστεύουν στο όνομα του Ιησού. Το να πιστεύεις υπερβαίνει τη διανοητική αναγνώριση της αλήθειας. Για να πιστέψουμε στον Χριστό για τη σωτηρία απαιτείται μεταφορά πίστης. Σταματάμε να λατρεύουμε τον εαυτό μας, εγκαταλείπουμε την αμαρτία μας και αρχίζουμε να λατρεύουμε τον Θεό με την καρδιά, την ψυχή, το μυαλό και τη δύναμή μας (Ματθαίος 22:36–37, Μάρκος 12:30).



Ο Θεός επιθυμεί κάθε άτομο να περάσει την αιωνιότητα μαζί Του (Ματθαίος 18:14, Β' Πέτρου 3:9), αλλά τιμά την ελεύθερη βούλησή μας (Ιωάννης 4:14). Όποιος θέλει μπορεί να πάει στον παράδεισο (Ιωάννης 1:12). Ο Ιησούς πλήρωσε ήδη το τίμημα για τη σωτηρία μας, αλλά πρέπει να αποδεχτούμε αυτό το δώρο και να του μεταβιβάσουμε την ιδιοκτησία της ζωής μας (Λουκάς 9:23). Ο Παράδεισος είναι τέλειος και ο Θεός δεν μπορεί να πάει εκεί κανέναν που επιμένει να κρατήσει την αμαρτία του. Πρέπει να Του επιτρέψουμε να μας καθαρίσει από την αμαρτία μας και να μας κάνει δίκαιους στα μάτια Του (Β΄ Κορινθίους 5:21). Το Ιωάννης 1:10–12 μας δείχνει το πρόβλημα και τη λύση: Ήταν μέσα στον κόσμο, και παρόλο που ο κόσμος έγινε μέσω αυτού, ο κόσμος δεν τον αναγνώρισε. Ήρθε σε αυτό που ήταν δικό του, αλλά οι δικοί του δεν τον δέχτηκαν. Ωστόσο, σε όλους όσους τον δέχτηκαν, σε όσους πίστεψαν στο όνομά του, έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού.

Μπορούμε να επιλέξουμε να εμπιστευτούμε στην πληρωμή του Ιησού για την αμαρτία μας ή μπορούμε να επιλέξουμε να πληρώσουμε μόνοι μας για τις αμαρτίες μας—αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι η πληρωμή για την αμαρτία μας είναι η αιωνιότητα στην κόλαση. Ο C. S. Lewis το είπε ως εξής: Υπάρχουν μόνο δύο είδη ανθρώπων στο τέλος: αυτοί που λένε στον Θεό, «Γενηθήτω το θέλημά σου» και εκείνοι στους οποίους ο Θεός λέει στο τέλος, «Γενηθήτω το θέλημά σου».