Ποιος ήταν ο Νέρων;

Απάντηση



Γεννημένος ως Lucius Domitius Ahenobarbus τον Δεκέμβριο του 37 μ.Χ., ο Νέρων έγινε ο πέμπτος αυτοκράτορας της Ρώμης. Ο Νέρων, μαζί με τους τέσσερις πρώτους αυτοκράτορες της Ρώμης — τον Αύγουστο, τον Τιβέριο, τον Καλιγούλα και τον Κλαύδιο — αποτελούσαν τη δυναστεία των Ιούλιο-Κλαυδίων. Ο Νέρων υιοθετήθηκε από τον μεγάλο θείο του Κλαύδιο για να γίνει διάδοχός του, και μετά το θάνατο του Κλαύδιου το 54 μ.Χ.



Ο Νέρων ανέλαβε τον θρόνο περίπου δύο δεκαετίες μετά τη σταύρωση του Χριστού. Αν και ακόμη στα σπάργανά του, ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε ραγδαία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Στην πραγματικότητα, περίπου δεκατέσσερα από τα είκοσι επτά βιβλία της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν εν όλω ή εν μέρει κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας του Νέρωνα. Επίσης, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Νέρωνα, ο απόστολος Παύλος περιορίστηκε σε κατ' οίκον περιορισμό στη Ρώμη (60-63 μ.Χ.), όπου έγραψε τους Εφεσίους, τους Φιλιππησίους, τους Κολοσσαείς και τον Φιλήμονα. Ο Νέρων ήταν ο Καίσαρας στον οποίο ο Παύλος έκανε έκκληση για δικαιοσύνη κατά τη διάρκεια της δίκης του στην Καισάρεια (Πράξεις 25:10–12).





Τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του Νέρωνα σημαδεύτηκαν από την ενίσχυση της πολιτιστικής ζωής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Χάρη στην καθοδήγηση των συμβούλων του, δηλαδή του Πραιτωριανού Νομάρχη Burrus και του διάσημου Ρωμαίου φιλόσοφου Σενέκα, η Ρώμη διατήρησε μια σταθερή κυβέρνηση κατά τα πρώτα του χρόνια. Ο Νέρων αγαπούσε τις τέχνες και ήταν καταξιωμένος τραγουδιστής και μουσικός. Απολάμβανε επίσης αθλητικούς αγώνες και έλαβε μέρος σε πολλούς αγώνες αρματοδρομιών, κερδίζοντας ακόμη και έναν αγώνα στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ελλάδα.



Η κληρονομιά του Νέρωνα, ωστόσο, δεν είναι ευχάριστη. Αν και το καθεστώς του ξεκίνησε με ηπιότητα και ιδεαλισμό, τελείωσε με σκληρότητα και τυραννία. Άρχισε να δολοφονεί όποιον του γινόταν εμπόδιο. Τα θύματά του περιλαμβάνουν τη σύζυγό του και τη μητέρα του, καθώς και τον θετό αδερφό του Britannicus — τον βιολογικό γιο του αυτοκράτορα Κλαύδιου. Τον Ιούλιο του 64 ξέσπασε η Μεγάλη Φωτιά της Ρώμης και κράτησε έξι μέρες. Από τις δεκατέσσερις συνοικίες της Ρώμης, μόνο τρεις γλίτωσαν από τη φωτιά. Ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι ο Νέρων μπορεί να ήταν υπεύθυνος για τη φωτιά, αν και η εμπλοκή του δεν είναι ξεκάθαρη. Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι ο Νέρων απέσυρε την εστίαση από τον εαυτό του κατηγορώντας τη φωτιά στους Χριστιανούς, πολλούς από τους οποίους βασάνισε και σκότωσε. Ο ιστορικός Τάκιτος περιγράφει αυτές τις φρικαλεότητες: Καλυμμένοι με δέρματα θηρίων, [οι Χριστιανοί] σχίστηκαν από σκύλους και χάθηκαν, ή καρφώθηκαν σε σταυρούς, ή καταδικάστηκαν στις φλόγες και κάηκαν, για να λειτουργήσουν ως νυχτερινός φωτισμός όταν είχε λήξει το φως της ημέρας. Η χρήση των Χριστιανών από τον Νέρωνα ως ανθρώπινες δάδες για να ανάψει τα βραδινά του πάρτι στον κήπο είναι καλά τεκμηριωμένη. Τελικά, είναι η βαρβαρότητα που επιβλήθηκε στους πρώτους Χριστιανούς για την οποία θυμόμαστε καλύτερα τον Νέρωνα.



Το τέλος της βασιλείας του Νέρωνα ήταν γεμάτο διαμάχες. Η ένταση μεταξύ των Ρωμαίων ηγετών έγινε τελικά τόσο μεγάλη που η πραιτωριανή φρουρά μετέφερε την πίστη τους από τον Νέρωνα στον Γάλβα, οδηγώντας τη Γερουσία να κηρύξει τον Νέρωνα δημόσιο εχθρό. Ο Νέρων αναγκάστηκε να φύγει από τη Ρώμη και αργότερα αυτοκτόνησε. Μη έχοντας κληρονόμο για να τον διαδεχθεί, ο Νέρων ήταν ο τελευταίος της δυναστείας των Ιουλίων-Κλαυδίων. Το θάνατο του Νέρωνα ακολούθησε μια σύντομη περίοδος εμφυλίου πολέμου, τον οποίο ακολούθησε η άνοδος και η πτώση τεσσάρων αυτοκρατόρων σε ένα μόνο έτος, μια χαοτική περίοδος της ρωμαϊκής ιστορίας γνωστής ως Έτος των Τεσσάρων Αυτοκρατόρων.