Ποιος ήταν ο Belial;

Απάντηση



Belial είναι μια σύνθετη λέξη, που πιστεύεται ότι προήλθε από την εβραϊκή μπέλιυ , εννοώντας όχι, και ναι , που σημαίνει κέρδος ή όφελος. Χρησιμοποιείται είκοσι έξι φορές στην Παλαιά Διαθήκη, συνήθως μεταφράζεται ως άχρηστο στη Νέα Αμερικάνικη Πρότυπη Βίβλο, αλλά και ως βάση, καταστροφή, ανόητη και πονηρή. Στα προηγούμενα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, όταν περιγράφει ένα πονηρό άτομο, ο Βασιλιάς Ιάκωβος χρησιμοποιεί μερικές φορές τον γιο του Μπελιάλ (ή κόρη, άνδρα ή ανθρώπους του Μπελιάλ). Όπως πολλές άλλες χρήσεις του όρου Ο γιος του , η έκφραση γιος του Μπελιάλ δεν υπονοεί ότι ο Μπελιάλ είναι πραγματικό πρόσωπο που κάνει παιδιά. μάλλον, είναι μια περιγραφή ανθρώπων που χαρακτηρίζονται από αναξιότητα ή διαφθορά.



Μια λιγότερο αποδεκτή θεωρία είναι αυτή belial προέρχεται από να είναι η μέση , που σημαίνει χωρίς ζυγό? ο ορισμός θα παρέμενε περίπου ο ίδιος, ωστόσο: γιος του Belial θα ήταν κάποιος που είναι άνομος ή επαναστάτης.





Είτε έτσι είτε αλλιώς, η Παλαιά Διαθήκη χρησιμοποιεί Belial ως προσωποποίηση του κακού, όχι ως πραγματική οντότητα. Αργότερα, η προσωποποίηση άρχισε να θεωρείται ως πραγματικό πρόσωπο και στην Καινή Διαθήκη Belial χρησιμοποιείται ως σωστό όνομα του Σατανά στο 2 Κορινθίους 6:15.



Στην εβραϊκή απόκρυφη λογοτεχνία, ο Belial παρουσιάζεται συχνά ως πραγματικό ον και δίνεται μια πίσω ιστορία. Αρκετά χασιδικά βιβλία, συμπεριλαμβανομένων των Βιβλίο Ιωβηλαίων , λένε ότι ο Belial ήταν ένας από τους αγγέλους που ακολούθησαν τον Σατανά στην πτώση του. Οι χρησμοί της Σιβυλλίας (υποτιθέμενες προφητείες που καταγράφηκαν από τις Σίβυλες μεταξύ 100 και 500 μ.Χ.) λένε ότι ο Μπελιάλ θα είναι ο Αντίχριστος και/ή ένας ψεύτικος Μεσσίας που εξαπατά τους Σαμαρείτες. Ο προηγούμενος ισχυρισμός μπορεί να επηρεάζεται από το εδάφιο 2 Θεσσαλονικείς 2:3, το οποίο αποκαλεί τον Αντίχριστο τον άνθρωπο της ανομίας, αλλά ο χρησμός συνδέεται επίσης με τον Νέρωνα.



Ο Belial ως δαίμονας έχει υιοθετηθεί από πιο πρόσφατη βιβλιογραφία. Σε χαμένος παράδεισος , ο John Milton γράφει ότι ο Belial ήταν ο τελευταίος δαίμονας που έπεσε και ο πιο βδελυρός—ο δαίμονας της ακαθαρσίας και του ψέματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις που Belial χρησιμοποιείται ως προσωποποίηση στη Βίβλο (Κριτές 19:22· 1 Σαμουήλ 2:12), ο Μίλτον αποδίδει απευθείας το κακό στον μεμονωμένο δαίμονα. Ο Belial αναφέρεται επίσης στο Μικρό κλειδί του Σολομώντα , ένα βιβλίο με ξόρκια που υποσχόταν στον χρήστη τη δύναμη να ελέγχει τους δαίμονες για προσωπική χρήση. Το βιβλίο δεν έχει καμία σχέση με τον Βασιλιά Σολομώντα, καθώς γράφτηκε το 1600. Τον περασμένο αιώνα, ο Belial εμφανίστηκε ως χαρακτήρας σε διάφορα μυθιστορήματα και βιντεοπαιχνίδια.



Στη Γραφή, Belial χρησιμοποιήθηκε για να προσωποποιήσει την κακία και την αναξιότητα. Η μόνη φορά που χρησιμοποιείται η λέξη για να προσδιορίσει ένα άτομο είναι το εδάφιο 2 Κορινθίους 6:15, όπου το όνομα αναφέρεται στον Σατανά. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη από τη Γραφή ότι Belial είναι το σωστό όνομα ενός συγκεκριμένου δαίμονα.