Ποια είναι η Άρτεμις που αναφέρεται στη Βίβλο;

Απάντηση



Η Άρτεμις ήταν μια θεά που λατρευόταν στον αρχαίο κόσμο. Οι Έλληνες τη θεωρούσαν δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα και θεά του κυνηγιού και της ερημιάς και προστάτιδα των ανύπαντρων κοριτσιών. Η Άρτεμις που αναφέρεται στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων ήταν μια διαφορετική θεότητα - μια τοπική θεά των Εφεσίων - αλλά έφερε το ίδιο όνομα (λατινοποιημένο ως Νταϊάνα) με τη θεά της ελληνικής μυθολογίας. Ο ναός της στην Έφεσο θεωρούνταν ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου.



Η Εφέσιος Άρτεμις ήταν μια βασίλισσα της θεότητας του ουρανού που έδινε έμφαση στη γονιμότητα, την παρθενία και την προστασία της τεκνοποίησης. Πολλές από τις εικόνες της έχουν ανακαλυφθεί. Οι σειρές επί σειρών από λείες, ωοειδείς προεξοχές στη μέση της αποτελούν πηγή συζήτησης εδώ και χρόνια - είναι στήθη, θήκες που περιέχουν μαγικά μάρκες, όρχεις ταύρου ή αυγά μέλισσας; (Όλες αυτές οι πιθανότητες έχουν προωθηθεί ως βιώσιμες θεωρίες.) Οι πολλοί ιερείς που απασχολούνταν στο ναό έκαναν θυσίες ζώων. Υπήρχαν και πολλές ιέρειες. Είναι αβέβαιο εάν οι ιέρειες ασχολούνταν ή όχι με τελετουργική πορνεία. Σε κάθε περίπτωση, ο ναός της Άρτεμης στην Έφεσο ήταν ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο στον ρωμαϊκό κόσμο.





Μια μοναδική μυθολογία ξεπήδησε γύρω από την προέλευση της λατρείας της Άρτεμης. Η αφήγηση αναφέρεται από τον υπάλληλο της πόλης της Εφέσου: Δεν γνωρίζει όλος ο κόσμος ότι η πόλη της Εφέσου είναι ο φύλακας του ναού της μεγάλης Άρτεμης και της εικόνας της, που έπεσε από τον ουρανό; (Πράξεις 19:35). Ένα δημοφιλές αντικείμενο για να πουλήσουν στους τουρίστες ήταν ένα μικρό ιερό της Αρτέμιδος - ένα περίβλημα με κύπελλο με μια μικρή γυναικεία φιγούρα μέσα. Στους πιστούς είπαν ότι μπορούσαν να πάρουν αυτό το ιερό οπουδήποτε στον κόσμο και να προσκυνήσουν την Άρτεμη μπροστά στο μικροσκοπικό ιερό της, και θα ήταν ακριβώς το ίδιο με το να τη λατρεύουν στον ναό της Εφέσιας.



Ο Παύλος πέρασε χρόνια στην Έφεσο (Πράξεις 19:10) και έκανε εκεί εξαιρετικά θαύματα (εδάφιο 11). Το ευαγγέλιο άρχισε να αλλάζει ζωές, και αρκετοί που είχαν ασκήσει μαγεία συγκέντρωσαν τους ρόλους τους και τους έκαψαν δημόσια. . . . Με αυτόν τον τρόπο ο λόγος του Κυρίου διαδόθηκε ευρέως και αυξήθηκε σε δύναμη (στίχοι 19–20). Καθώς το ευαγγέλιο εισέβαλε σε εδάφη που διεκδικούσε η Άρτεμις, τέθηκε το σκηνικό για μια αναμέτρηση με τις πνευματικές δυνάμεις του σκότους.



Καθώς οι ακόλουθοι της Άρτεμης παρατήρησαν τη διαφορά που είχε το κήρυγμα του Παύλου στην πόλη τους, προέκυψε μεγάλη αναταραχή σχετικά με την Οδό (Πράξεις 19:23). Ένας αργυροχόος ονόματι Δημήτριος κάλεσε μια συνέλευση της συντεχνίας του και είπε: Ξέρετε, φίλοι μου, ότι λαμβάνουμε ένα καλό εισόδημα από αυτή την επιχείρηση [πώληση ιερών της Αρτέμιδος]. Και βλέπετε και ακούτε πώς αυτός ο συνάδελφος Παύλος έπεισε και παρέσυρε μεγάλο αριθμό ανθρώπων εδώ στην Έφεσο και σχεδόν σε ολόκληρη την επαρχία της Ασίας. Λέει ότι οι θεοί φτιαγμένοι από ανθρώπινα χέρια δεν είναι καθόλου θεοί. Υπάρχει κίνδυνος όχι μόνο να χάσει το εμπόριό μας το καλό του όνομα, αλλά και να απαξιωθεί ο ναός της μεγάλης θεάς Άρτεμης. και η ίδια η θεά, που λατρεύεται σε όλη την επαρχία της Ασίας και τον κόσμο, θα κλαπεί τη θεϊκή της μεγαλοπρέπεια (στίχοι 25–27). Στην ομιλία του, ο Δημήτριος απέδωσε τα λόγια του στο μεγαλείο της Άρτεμης, αλλά το πραγματικό του κίνητρο ήταν εμφανές — έχανε τις δουλειές του καθώς οι άνθρωποι σταμάτησαν να αγοράζουν τα ειδωλολατρικά του μπιχλιμπίδια.



Ο Δημήτριος και οι συνάδελφοί του τεχνίτες ξεσήκωσαν την πόλη σε ταραχώδη φρενίτιδα, φωνάζοντας, Μεγάλη είναι η Άρτεμη των Εφεσίων! (Πράξεις 19:28). Οδήγησαν έναν όχλο να βρει τον Παύλο και, μη βρίσκοντας τον, άρπαξαν δύο από τους συντρόφους του Παύλου και τους έσυραν στο θέατρο. Εκεί ο όχλος συνέχισε να φωνάζει τον έπαινο της Άρτεμης για περίπου δύο ώρες (στίχ. 34). Ησύχασαν μόνο όταν ο υπάλληλος της πόλης κέρδισε ακροατήριο και υπενθύμισε στον όχλο ότι παραβίαζαν τον ρωμαϊκό νόμο διαταράσσοντας την ειρήνη (στίχος 40).

Σύντομα ο Παύλος έφυγε από την Έφεσο για να συνεχίσει το τρίτο ιεραποστολικό του ταξίδι. Όμως είχε ιδρυθεί εκκλησία. Στο κέντρο της λατρείας της Άρτεμης, σε μια πόλη γνωστή για τον παγανισμό, την ανηθικότητα και την απληστία, το φως του Ιησού Χριστού έλαμψε λαμπρό. Παρά τους εκφοβισμούς του εχθρού, η εκκλησία ευδοκίμησε.