Τι ήταν ο Άγιος;

Απάντηση



Ένας Άγιος (που σημαίνει Άγιος στα λατινικά) ήταν ένα διάταγμα που εκδόθηκε από τον Πάπα Βονιφάτιο Η' το 1302 που έδινε ακραία εξουσία στο παπικό αξίωμα. Σε αυτό Ένας Άγιος έγγραφο, που ονομάζεται παπικός ταύρος, ο Πάπας Βονιφάτιος διακήρυξε την υπεροχή του Πάπα, υποστήριξε την ανάγκη για απόλυτη υπακοή στα παπικά διατάγματα ως απαίτηση για σωτηρία και κάλεσε για ενότητα εντός της Καθολικής Εκκλησίας. ο Ένας Άγιος δήλωσε εμφατικά ότι η σωτηρία εκτός από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν είναι δυνατή και ότι όλη η ζωή πρέπει να υποτάσσεται στην πνευματική κεφαλή, που είναι ο Πάπας. Το να αντιστέκεσαι στην παπική εξουσία σημαίνει ότι αψηφάς τον Θεό.



Το σκηνικό στο οποίο αυτό Ένας Άγιος γεννήθηκε ήταν η αυξανόμενη σύγκρουση μεταξύ του Πάπα Βονιφάτιο Η' και του βασιλιά Φίλιππου της Γαλλίας. Ο Φίλιππος, μαζί με τον βασιλιά Εδουάρδο Α' της Αγγλίας, αρνήθηκαν να επιτρέψουν στην εκκλησία όση πολιτική εξουσία απαιτούσε. Οι βασιλιάδες δεν ήθελαν η εκκλησία να αναμειγνύεται σε νομικά και αστικά ζητήματα, και το μεγαλύτερο μέρος του καθολικού κλήρου υποστήριξε αυτή τη στάση. Αυτό εξόργισε τον Πάπα Βονιφάτιο, ειδικά όταν ο βασιλιάς Φίλιππος φυλάκισε έναν Γάλλο επίσκοπο για προδοσία. Ο Πάπας φοβόταν ότι η δύναμή του μειώνονταν, έτσι, σε απάντηση, πυροβόλησε Ένας Άγιος σε μια προσπάθεια να ανακτήσει τη θέση του.





ο Ένας Άγιος θεωρήθηκε υπερβολικά ακραίος, ακόμη και από τους περισσότερους κληρικούς, και απορρίφθηκε σοβαρά από τους βασιλείς. Ο βασιλιάς Φίλιππος απάντησε στην προσπάθεια του Βονιφάτιο να τον εκφοβίσει κατηγορώντας τον Βονιφάτιο για αίρεση, βλασφημία, ακόμη και σοδομισμό και στη συνέχεια έστειλε τους κολλητούς του να συλλάβουν τον Πάπα. Ο Βονιφάτιος σύντομα σώθηκε, αλλά πέθανε λίγο μετά, ένας συντετριμμένος και ηττημένος άνδρας.



Ακόμα κι έτσι, το Ένας Άγιος ενσωματώθηκε στο Καθολικό δίκαιο και ήταν ένα από τα στοιχεία του Καθολικισμού που ανάγκασαν τον Μαρτίνο Λούθηρο να φωνάξει για μεταρρύθμιση στις αρχές του 1500. Το θεμέλιο πάνω στο οποίο Ένας Άγιος δημιουργήθηκε είναι η καθολική πίστη στην αποστολική διαδοχή—ότι η εξουσία των αποστόλων έχει παραδοθεί σε κάθε ηγέτη της αληθινής εκκλησίας. Οι πάπες πιστεύουν ότι μόνο αυτοί μπορούν να μιλήσουν για τον Θεό. Επομένως, το να αντιστέκεσαι στα λόγια τους σημαίνει να αντιστέκεσαι στον Θεό. Ωστόσο, πουθενά στη Γραφή δεν μας λένε ότι οι απόστολοι μεταβίβασαν την εξουσία τους σε άλλους. Η Γραφή είναι ξεκάθαρη ότι οι απόστολοι είχαν ορισμένα προσόντα: είχαν δει τον αναστημένο Χριστό (Α' Κορινθίους 9:1), είχαν επιλεγεί ρητά από το Άγιο Πνεύμα (Πράξεις 9:15) και είχαν την ικανότητα να κάνουν σημεία και θαύματα (Πράξεις 2: 43· 2 Κορινθίους 12:12). Κανένας Πάπας δεν ταίριαξε ποτέ και τα τρία αυτά προσόντα.



Ένας Άγιος είναι ένα ακόμη παράδειγμα του τι συμβαίνει όταν απομακρυνόμαστε από τον γραπτό Λόγο του Θεού ως τη μοναδική μας εξουσία. Όταν προσθέτουμε ή αφαιρούμε από αυτό που έχει ήδη δηλώσει ο Θεός, γρήγορα πέφτουμε σε λάθος. Η Γραφή διδάσκει ότι κανείς δεν μπορεί να σωθεί μέσω της ιδιότητας μέλους της εκκλησίας, του βαπτίσματος ή της ευλογίας που δίνεται από ένα άλλο λανθασμένο ανθρώπινο ον. Σωζόμαστε μέσω της πίστης στον θάνατο και την ανάσταση του Ιησού Χριστού, ο οποίος πλήρωσε το χρέος που οφείλουμε στον Θεό για την εξέγερσή μας εναντίον Του (Εφεσίους 2:8–9, Τίτος 3:5, Ιωάννης 3:16–18, Πράξεις 16:31. Ιωάννης 14:6). Ο ετοιμοθάνατος κλέφτης στο σταυρό δίπλα στον Ιησού δεν γνώριζε τίποτα Ένας Άγιος , ωστόσο σώθηκε επειδή είχε εμπιστοσύνη στον Χριστό (Λουκάς 23:41–43). Ο Ιησούς θα κάνει το ίδιο για οποιονδήποτε—καθολικό, προτεστάντη ή άθεο—που επικαλείται το όνομά Του (Πράξεις 2:21, Ρωμαίους 10:9–10).