Τι πρέπει να κάνω όταν ο Θεός λέει όχι;

Απάντηση



Αγαπάμε την αλήθεια ότι ο Θεός απαντά στην προσευχή (1 Ιωάννη 5:14–15). Αλλά αυτό που αγαπάμε περισσότερο είναι όταν Αυτός συμφωνεί με τα αιτήματά μας και λέει ναι. Αλλά μερικές φορές η απάντηση του Θεού είναι αρνητική ή όχι ακόμα. Ως καλός Πατέρας, ο Θεός δεν θα μας χορηγήσει αυτό που δεν είναι προς το μακροπρόθεσμο συμφέρον μας, ακόμη και όταν παρακαλούμε. Οι απαντήσεις ναι του Θεού οικοδομούν την πίστη και την εμπιστοσύνη μας στην προσευχή. Αλλά πώς πρέπει να απαντήσουμε όταν Εκείνος λέει όχι;



Η αποδοχή του όχι του Θεού μπορεί να είναι μια δύσκολη κατάσταση. Υπάρχουν εδάφια που φαίνεται να δείχνουν ότι ό,τι ζητάμε με πίστη το λαμβάνουμε (π.χ. Μάρκος 11:24· Ματθαίος 21:22). Εάν απομονώσουμε αυτά τα εδάφια και οικοδομήσουμε μια θεολογία γύρω τους, μπορεί να καταστρέψει την πίστη όταν τα πράγματα δεν συμβαίνουν όπως περιμέναμε. Είναι σοφότερο να κάνετε ένα βήμα πίσω και να εξετάσετε ολόκληρη τη συμβουλή του Θεού (Πράξεις 20:27). Κάθε φορά που χτίζουμε ένα ολόκληρο δόγμα γύρω από έναν ή δύο στίχους, οδηγούμαστε σε μπελάδες.





Πολλές φορές στη Γραφή, ο Θεός το έκανε δεν κάνε όπως ζήτησε κάποιος. Είναι ο Θεός και μπορεί να δει πράγματα που δεν μπορούμε να δούμε. Ο Βασιλιάς Δαβίδ παρακάλεσε τον Κύριο για τη ζωή του βρέφους γιου του και της Βηθσαβέ. Ο Δαβίδ νήστευε και προσευχόταν για μέρες, αλλά, την έβδομη ημέρα, το παιδί πέθανε (Β' Σαμουήλ 12:16, 18). Ο Θεός είπε όχι. Ο Ντέιβιντ απάντησε με τρόπο που αποτελεί πρότυπο για όλους μας. Δέχτηκε ότι αυτό που είχε κάνει ο Θεός ήταν σωστό και καλό, και μπήκε στον οίκο του Κυρίου και προσκύνησε (εδάφιο 20, NKJV). Ήλπιζε σε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Αλλά ο Θεός είναι Θεός και έχει το δικαίωμα να παίρνει αποφάσεις ζωής και θανάτου. Στη θλίψη του, ο Δαβίδ δεν πικραίνονταν προς τον Κύριο ούτε απομακρύνθηκε. Η απάντηση του Δαβίδ στο «όχι» του Θεού ήταν βαθύτερη λατρεία και παράδοση, ακόμη και μέσα στον πόνο της καρδιάς του.



Η Καινή Διαθήκη δίνει περισσότερα παραδείγματα περιπτώσεων που ο Θεός είπε όχι στους υπηρέτες Του. Ο απόστολος Παύλος επρόκειτο να ταξιδέψει σε όλη τη Μικρά Ασία για να κηρύξει, αλλά ο Θεός είπε όχι (Πράξεις 16:6–9). Ο Παύλος νόμιζε ότι είχε καταλάβει το σχέδιο του Θεού. Πίστευε ότι επρόκειτο να συνεχίσει στην Ασία. Αλλά το Άγιο Πνεύμα είπε όχι. Επειδή η επιθυμία του Παύλου ήταν να ακούσει και να υπακούσει, ανεξάρτητα από το κόστος, έφυγε από τη Μικρά Ασία και πήγε στη Μακεδονία. Εκεί ξεκίνησε εκκλησίες που επηρέασαν ολόκληρο τον κόσμο. Η απάντησή του στο όχι του Θεού ήταν η άμεση υπακοή και η αλλαγή κατεύθυνσης.



Στην προσωπική του ζωή, ο Παύλος μαστιζόταν από αυτό που ονόμασε αγκάθι στη σάρκα, αγγελιοφόρο του Σατανά για να με βασανίσει (Β' Κορινθίους 12:7). Ο Παύλος παρακάλεσε τον Κύριο σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις να του πάρει αυτό το αγκάθι, αλλά ο Θεός είπε όχι. Σε αυτή τη δοκιμασία, ο Παύλος έμαθε να οικειοποιείται μεγαλύτερα μέτρα της χάρης του Θεού και να ζει για τη δόξα του Θεού μέσα από τη δυσκολία. Η απάντησή του στο όχι του Θεού ήταν να δοξάζεται για την αδυναμία του (εδάφιο 9). Αντί να εγκαταλείψει απογοητευμένος ή να αποφασίσει ότι ο Θεός δεν νοιάζεται, ο Παύλος επέλεξε να χαρεί στις αδυναμίες, στις προσβολές, στις κακουχίες, στους διωγμούς, στις δυσκολίες. Γιατί όταν είμαι αδύναμος, τότε είμαι δυνατός (στίχος 10).



Αυτό που μαθαίνουμε από τα βιβλικά παραδείγματα είναι ότι ο Θεός δεν παύει ποτέ να είναι Θεός. Είναι κυρίαρχος: Είμαι ο Θεός, και δεν υπάρχει άλλος. Είμαι ο Θεός, και δεν υπάρχει κανένας σαν εμένα. Κάνω γνωστό το τέλος από την αρχή, από αρχαιοτάτων χρόνων, αυτό που μέλλει γενέσθαι. Λέω: «Ο σκοπός μου θα σταθεί, και θα κάνω ό,τι θέλω.» . . . Αυτό που είπα, θα το επιφέρω. αυτό που έχω σχεδιάσει, αυτό θα κάνω (Ησαΐας 46:9–11).

Υπάρχουν πολλές φορές που ο Θεός μπορεί να πει ναι στα αιτήματά μας επειδή ταιριάζουν στο σχέδιο που εκπονεί στη ζωή μας (Ρωμαίους 8:28). Είπε ναι στο αίτημα του Μωυσή να δει τη δόξα Του (Έξοδος 33:17). Είπε ναι στο αίτημα του Σολομώντα για σοφία (Α' Βασιλέων 3:11–13). Και ο Ιησούς είπε ναι σε όλους όσους Του ζητούσαν θεραπεία και βοήθεια (Ματθαίος 8:16). Αλλά τα γεμάτα πίστη αιτήματά μας δεν υπερισχύουν του κυρίαρχου κανόνα του Θεού. Αν ήταν δεσμευμένος από τις προσευχές μας, όπως διδάσκουν ορισμένοι, στην πραγματικότητα θα έπαυε να είναι Θεός. Θα ήμασταν θεοί υπαγορεύοντας τις πράξεις Του. Πουθενά στη Γραφή δεν βλέπουμε τέτοιο προηγούμενο.

Ο Θεός λέει συχνά όχι σε πράγματα που λαχταρούμε να δούμε να συμβαίνουν. Εκείνοι με ανώριμο πίστη χρησιμοποιούν μερικές φορές αυτό ως δικαιολογία για να Τον εγκαταλείψουν εντελώς: Ο Θεός δεν θεράπευσε το μωρό μου. Ο Θεός δεν έσωσε τον γάμο μου. Ο Θεός δεν μου έδωσε αυτή τη δουλειά που χρειαζόμουν. Εάν η άποψή μας είναι ότι ο Θεός είναι υποχρεωμένος να ικανοποιήσει τα αιτήματά μας όπως ένα τζίνι ικανοποιεί τις επιθυμίες, τότε θα απογοητευόμαστε όταν ο Θεός δεν κάνει για εμάς. Επιλέγουμε αν θα επιτρέψουμε ένα όχι από τον Θεό να συντρίψει την πίστη μας ή να την οικοδομήσει. ένα όχι από τον Θεό μπορεί να μας διδάξει να υπομένουμε—ακόμα και όταν δεν καταλαβαίνουμε (Ιακώβου 1:3).

Συχνά τις εποχές που ο Θεός λέει όχι, είμαστε αναγκασμένοι να επιδιώκουμε τον Θεό πιο ένθερμα. Τα όχι του Θεού συχνά θρυμματίζουν το μικροσκοπικό κουτί μέσα στο οποίο προσπαθήσαμε να Τον κρατήσουμε και να επιτρέψουμε στον πραγματικό Θεό να μας αποκαλύψει τον εαυτό Του. Λέει όχι όταν είναι μέρος του μεγαλειώδους σχεδίου Του. Λέει όχι όταν η έλλειψη πίστης μας δείχνει ότι δεν πιστεύουμε αληθινά ότι είναι αυτός που λέει ότι είναι (Εβραίους 11:6). Λέει όχι όταν τα αιτήματά μας έχουν τις ρίζες τους στον εγωισμό (Ιακώβου 4:3) ή όταν ένα ναι θα μας βλάψει. Και λέει όχι όταν, όπως ο Παύλος, πρέπει να μάθουμε ότι η χάρη Του είναι αρκετή για εμάς. Τα βιβλικά παραδείγματα των υπηρετών του Θεού που βίωσαν το όχι του Θεού μας βοηθούν να μάθουμε τη σωστή απάντηση όταν ο Θεός μας λέει όχι.