Ποιο είναι το πνευματικό δώρο της ηγεσίας;

Απάντηση



Η Αγία Γραφή συζητά τα μέσα για να εκπληρώσει η εκκλησία καθήκοντα, να αναπτύξει την τοπική εκκλησία, να υπηρετήσει τις ανάγκες της κοινωνίας και να τη βοηθήσει να δημιουργήσει μια κοινοτική μαρτυρία. Η Βίβλος περιγράφει αυτά τα μέσα ως πνευματικά χαρίσματα, ένα από τα οποία είναι το δώρο της ηγεσίας. Το πνευματικό δώρο της ηγεσίας στην τοπική εκκλησία εμφανίζεται σε δύο αποσπάσματα, προς Ρωμαίους 12:8 και 1 Κορινθίους 12:28. Η ελληνική λέξη που μεταφράζεται κανόνας ή διακυβέρνηση σε αυτούς τους στίχους δηλώνει αυτόν που τίθεται πάνω από άλλους ή που προεδρεύει ή κυβερνά ή που παρακολουθεί με επιμέλεια και φροντίδα σε ένα πράγμα. Στο εδάφιο Α' Θεσσαλονικείς 5:12 η λέξη χρησιμοποιείται σε σχέση με τους λειτουργούς γενικά: Και σας παρακαλούμε, αδελφοί, να γνωρίζετε αυτούς που εργάζονται ανάμεσά σας και είναι πάνω σας εν Κυρίω. Εδώ η λέξη μεταφράζεται πάνω σου.



Όλα ανεβαίνουν και πέφτουν με την ηγεσία. Όσο πιο επιδέξια και αποτελεσματική είναι η ηγεσία, τόσο καλύτερα λειτουργεί ο οργανισμός και τόσο περισσότερο αυξάνονται οι δυνατότητες ανάπτυξης. Στο προς Ρωμαίους 12:8 η λέξη που μεταφράζεται κυβερνήτης υποδηλώνει φροντίδα και επιμέλεια σε σχέση με την τοπική εκκλησία. Ο ηγεμόνας πρέπει να παρακολουθεί, με συνεχή επιμέλεια, το έργο του, το οποίο είναι να φυλάει το κοπάδι και να είναι έτοιμος να θυσιάσει την προσωπική του άνεση για να φροντίσει τα άπορα πρόβατα.





Υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά εκείνων με το πνευματικό χάρισμα της ηγεσίας. Πρώτα και κύρια, αναγνωρίζουν ότι η θέση τους είναι από τον διορισμό του Κυρίου και είναι υπό την καθοδήγησή Του. Καταλαβαίνουν ότι δεν είναι απόλυτοι άρχοντες αλλά υποτάσσονται οι ίδιοι σε Αυτόν που είναι πάνω από όλους τους, τον Κύριο Ιησού που είναι η Κεφαλή της εκκλησίας. Η αναγνώριση της θέσης του στην ιεραρχία της διοίκησης του σώματος του Χριστού εμποδίζει τον προικισμένο ηγέτη να υποκύψει στην υπερηφάνεια ή στην αίσθηση του δικαιώματος. Ο αληθινά προικισμένος χριστιανός ηγέτης αναγνωρίζει ότι δεν είναι παρά δούλος του Χριστού και υπηρέτης όσων ηγείται. Ο απόστολος Παύλος αναγνώρισε αυτή τη θέση, αναφερόμενος στον εαυτό του ως υπηρέτη του Χριστού Ιησού (Ρωμαίους 1:1). Όπως ο Παύλος, ο προικισμένος ηγέτης αναγνωρίζει ότι ο Θεός τον κάλεσε στη θέση του. δεν έχει καλέσει τον εαυτό του (Α Κορινθίους 1:1). Ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού, ο προικισμένος ηγέτης ζει επίσης για να υπηρετεί αυτούς που οδηγεί, και όχι για να υπηρετείται από αυτούς ή για να τους κυριεύει (Ματθαίος 20:25–28).



Ο Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Κυρίου Ιησού, είχε το χάρισμα της ηγεσίας καθώς οδηγούσε την εκκλησία στην Ιερουσαλήμ. Επίσης, αναφέρθηκε στον εαυτό του ως υπηρέτη του Θεού και του Κυρίου Ιησού Χριστού (Ιακώβου 1:1). Ο Τζέιμς επέδειξε μια άλλη ιδιότητα πνευματικής ηγεσίας—την ικανότητα να παρακινεί τους άλλους να σκέφτονται σωστά, βιβλικά και θεοσεβή σε όλα τα θέματα. Στο Συμβούλιο της Ιερουσαλήμ, ο Ιάκωβος ασχολήθηκε με το επίμαχο ζήτημα του τρόπου σχέσης με τους Εθνικούς που πίστευαν στον Ιησού τον Μεσσία. Και αφού σώπασαν, ο Ιάκωβος απάντησε, λέγοντας: «Άνδρες και αδελφοί, ακούστε με: ο Σίμων είπε πώς ο Θεός επισκέφτηκε αρχικά τους εθνικούς για να βγάλει από αυτούς έναν λαό για το όνομά Του» (Πράξεις 15:13–14 ). Με αυτήν την εναρκτήρια δήλωση, ο Ιάκωβος οδήγησε τους αντιπροσώπους να σκεφτούν καθαρά και βιβλικά, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να καταλήξουν σε μια σωστή απόφαση για αυτό το ζήτημα (Πράξεις 15:22–29).



Ως ποιμένες του λαού του Θεού, οι προικισμένοι ηγέτες κυβερνούν με επιμέλεια και διαθέτουν την ικανότητα να διακρίνουν τις αληθινές πνευματικές ανάγκες από τις αισθητές ανάγκες. Οδηγούν τους άλλους στην ωριμότητα στην πίστη. Ο Χριστιανός ηγέτης οδηγεί τους άλλους να αναπτύξουν την ικανότητά τους να διακρίνουν μόνοι τους αυτό που προέρχεται από τον Θεό έναντι αυτού που είναι πολιτιστικό ή προσωρινό. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Παύλου, τα λόγια του ηγέτη της εκκλησίας δεν είναι σοφά και πειστικά από την άποψη της ανθρώπινης σοφίας, αλλά είναι γεμάτα με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, οδηγώντας και ενθαρρύνοντας άλλους να στηρίζουν την πίστη τους σε αυτήν ακριβώς τη δύναμη (Α Κορινθίους 2:4–6 ). Ο στόχος του προικισμένου ηγέτη είναι να φυλάει και να καθοδηγεί αυτούς που οδηγεί μέχρι να φτάσουμε όλοι στην ενότητα της πίστης και της γνώσης του Υιού του Θεού, στην ωρίμανση του ανδρισμού, στο μέτρο του αναστήματος της πληρότητας του Χριστού ( Εφεσίους 4:13).



Το πνευματικό δώρο της ηγεσίας δίνεται από τον Θεό σε άνδρες και γυναίκες που θα βοηθήσουν την εκκλησία να αναπτυχθεί και να ευδοκιμήσει πέρα ​​από την τρέχουσα γενιά. Ο Θεός έδωσε το δώρο της ηγεσίας όχι για να εξυψώσει τους ανθρώπους αλλά για να δοξάσει τον εαυτό Του όταν οι πιστοί χρησιμοποιούν τα χαρίσματά Του για να κάνουν το θέλημά Του.