Τι είναι ένα καντίκλι;

Απάντηση



Η λέξη άσμα έχει λατινική προέλευση και σημαίνει απλά τραγουδάκι. Στις λατινικές εκδόσεις της Βίβλου, το Song of Solomon (επίσης εκφράζεται ως το Song of Songs με βάση τον αρχικό στίχο) ονομάζεται Canticle of Canticles.



Τα καντίλια είναι βιβλικά. Είναι τραγούδια που προέρχονται από βιβλικά κείμενα εκτός από το βιβλίο των Ψαλμών. Τα Canticles είναι μη ρυθμικά τραγούδια και είτε λέγονται, ψάλλονται είτε ψάλλονται σε λειτουργικές λατρευτικές εκδηλώσεις. Ως επί το πλείστον, τα ιερά λέγονται στα Lauds, ή στις υπηρεσίες πρωινής προσευχής. Οι ονομασίες που ενσωματώνουν καντίλια περιλαμβάνουν Ρωμαιοκαθολικές, Αγγλικανικές, Επισκοπικές και Ανατολικές Ορθόδοξες εκκλησίες. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει εννέα βιβλικά ιερά, που ονομάζονται ωδές.





Παραδείγματα καναλιών της Παλαιάς Διαθήκης είναι τα δύο Άσμαυρα του Μωυσή (Έξοδος 15:1–19 και Δευτερονόμιο 32:1–43). το Άσμα της Άννας (1 Σαμουήλ 2:1–10). το Άσμα του Αββακούμ (Αββακούμ 3:2–19). το Άσμα του Ησαΐα (Ησαΐας 26:1–21). και το Άσμα του Ιωνά (Ιωνάς 2:2–9). Παραδείγματα καναλιών της Καινής Διαθήκης είναι τα Εφεσίους 1:3–10. Φιλιππησίους 2:6–11. Κολοσσαείς 1:12–20; 1 Τιμόθεο 3:16. 1 Πέτρου 2:21–24; και Αποκάλυψη 4:11.



Τρία πιο γνωστά καντήλια είναι παρμένα από το Ευαγγέλιο του Λουκά. Ο Βενέδικτος είναι ο ύμνος του Ζαχαρία που γιορτάζει τη γέννηση του γιου του, Ιωάννη του Βαπτιστή, και την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Θεού για σωτηρία για τον Ισραήλ (Λουκάς 1:68–79). Το Magnificat ή Canticle της Παναγίας είναι το ύμνο της Μαρίας όταν χαιρετίζει την Ελισάβετ (Λουκάς 1:46–55). Η Μαρία εκφράζει χαρά για το προνόμιο να γεννήσει τον υποσχεμένο Μεσσία και αινεί τον Κύριο για τη δύναμη, την αγιότητα και το έλεός Του προς αυτήν και το έθνος του Ισραήλ. Η Μοναχή Δημήτρης είναι ο ύμνος χαράς και δοξολογίας του Συμεών για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων από τον Κύριο (Λουκάς 2:29–32). Αυτά τα τρία καντήλια έχουν χρησιμοποιηθεί στη δημόσια λατρεία από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες και μπορούν ακόμα να βρεθούν σε πολλά σύγχρονα βιβλία προσευχής, συμπεριλαμβανομένου του Βιβλίου της Κοινής Προσευχής.



Το Te Deum, που πιστεύεται ότι γράφτηκε από τον Αμβρόσιο του Μιλάνου, είναι το μόνο ιερό που δεν έχει ληφθεί απευθείας από τη Γραφή, αν και ορισμένοι θεωρούν ότι είναι ύμνος και όχι ιερός.



Ο Αυγουστίνος του Ιππώνα σημείωσε μια διάκριση μεταξύ καναλιών και ψαλμών. Ενώ τα καντίλια ψάλλονται μόνο με τη φωνή, οι ψαλμοί συνοδεύονται από όργανα, άρα με ένα κάνναβο νοηματοδοτείται η νοημοσύνη του νου, με έναν ψαλμό η λειτουργία του σώματος. Ο Ιερώνυμος, μεταφραστής της Λατινικής Vulgate, τους διέκρινε ότι οι ψαλμοί ανήκουν σωστά στην περιοχή της ηθικής, έτσι ώστε να γνωρίζουμε μέσω των σωματικών οργάνων τι πρέπει να κάνουμε ή να αποφεύγουμε—ενώ τα καντίλια ασχολούνται με ανώτερα θέματα, την αρμονία του σύμπαντος, και η τάξη και η συμφωνία της δημιουργίας (Hotham, HJ, Canticle, Λεξικό Χριστιανικών Αρχαιοτήτων , Τομ. I, Smith & Cheetham, eds., London: John Murray, 1875, σελ. 284).

Οι ψαλμοί, λοιπόν, είναι ποιητικές συνθέσεις από τη Βίβλο που μελοποιούνται για έπαινο και λατρεία. Τα Canticles, από την άλλη πλευρά, είναι μη μετρικά βιβλικά κείμενα που ψάλλονται, ομιλούνται ή ψάλλονται.