Τι θέλει ο Ιησούς να μάθουμε από όσα είπε για το ακάρεα της χήρας;

Απάντηση



Τα Ευαγγέλια του Μάρκου και του Λουκά μεταδίδουν και τα δύο ένα περιστατικό που αφορά το δώρο μιας χήρας στον Θεό. Δεν έδωσε πολλά—μόνο δύο ακάρεα—ή μήπως;



Η ιστορία ονομάζεται συχνά η ιστορία του ακάρεου της χήρας ή η ιστορία της προσφοράς της χήρας. Μια μέρα, ο Ιησούς καθόταν με τους μαθητές Του κοντά στο ταμείο του ναού και παρακολουθούσε τους ανθρώπους να καταθέτουν χρήματα στα δοχεία των προσφορών. Η αυλή των γυναικών κρατούσε δεκατρία τέτοια δοχεία και οι άνθρωποι μπορούσαν να ρίξουν τα χρήματά τους καθώς περνούσαν. Ο Ιησούς παρακολούθησε τους πλούσιους να συνεισφέρουν μεγάλα χρηματικά ποσά, αλλά στη συνέχεια ήρθε μια χήρα με δύο μικρά νομίσματα στο χέρι της. Το ESV τα ονομάζει δύο μικρά χάλκινα νομίσματα, που κάνουν μια δεκάρα (Μάρκος 12:41). Το KJV αποκαλεί τα νομίσματα ακάρεα. Αυτά ήταν τα μικρότερα νομίσματα. Η χήρα έβαλε τα νομίσματά της στο κουτί, και ο Ιησούς κάλεσε τους μαθητές Του κοντά Του και της υπέδειξε τη δράση της: Αλήθεια σας λέω, αυτή η φτωχή χήρα έχει βάλει περισσότερα στο θησαυροφυλάκιο από όλες τις άλλες. Όλοι έδωσαν από τον πλούτο τους. αλλά εκείνη, από τη φτώχεια της, έβαλε τα πάντα — ό,τι είχε για να ζήσει (Μάρκος 12:43–44· πρβλ. Λουκάς 21:1–4).





Υπάρχουν πολλά πράγματα που μας διδάσκει η ιστορία του ακάρεου της χήρας. Πρώτον, ο Θεός βλέπει αυτό που ο άνθρωπος παραβλέπει. Τα μεγάλα δώρα στο ναό έγιναν σίγουρα αντιληπτά από τους ανθρώπους. αυτό μάλλον παρακολουθούσαν οι μαθητές. Αλλά ο Ιησούς είδε αυτό που κανείς άλλος δεν έκανε: Είδε το ταπεινό δώρο μιας φτωχής χήρας. Αυτό ήταν το δώρο που ο Ιησούς θεώρησε άξιο σχολιασμού. αυτό ήταν το δώρο που έπρεπε να γνωρίζουν οι μαθητές. Τα άλλα δώρα στο θησαυροφυλάκιο εκείνη την ημέρα έκαναν πολύ θόρυβο καθώς χτύπαγαν στα δοχεία, αλλά τα ακάρεα της χήρας ακούστηκαν στον ουρανό.



Δεύτερον, η αξιολόγηση του Θεού είναι διαφορετική από αυτή του ανθρώπου. Τα δύο ακάρεα της χήρας έφτασαν σε μια δεκάρα, σύμφωνα με τον πίνακα του άνδρα. Αλλά ο Ιησούς είπε ότι είχε δώσει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον εκείνη την ημέρα (Μάρκος 12:43). Πώς θα μπορούσε να είναι αυτό, όταν πολλοί πλούσιοι έριχναν μεγάλες ποσότητες (Μάρκος 12:41); Η διαφορά είναι αναλογική. Οι πλούσιοι έδιναν μεγάλα ποσά, αλλά εξακολουθούσαν να διατηρούν τις περιουσίες τους. η χήρα έβαλε τα πάντα — ό,τι είχε για να ζήσει (Μάρκος 12:42). Η δική της ήταν μια αληθινή θυσία. οι πλούσιοι δεν είχαν αρχίσει να δίνουν στο επίπεδο της θυσίας της.



Τρίτον, ο Θεός επαινεί την προσφορά με πίστη. Εδώ ήταν μια γυναίκα που είχε ανάγκη λήψη φιλανθρωπία, ωστόσο είχε μια καρδιά να δώσει. Παρόλο που το ποσό ήταν αμελητέο—τι θα μπορούσε να αγοράσει το ακάρεα μιας χήρας;—το έδωσε με πίστη ότι ο Θεός μπορούσε να το χρησιμοποιήσει. Η πίστη της χήρας είναι επίσης εμφανής στο γεγονός ότι έδωσε το τελευταίος των χρημάτων της. Όπως η χήρα της Σαρεφάθ, που έδωσε το τελευταίο της γεύμα στον Ηλία (βλέπε Α' Βασιλέων 17:7–16), η χήρα στο ναό έδωσε το τελευταίο της μέσο αυτοσυντήρησης. Μήπως αυτό σημαίνει ότι η χήρα άφησε τον ναό εντελώς άπορη, πήγε σπίτι και πέθανε από την πείνα; Όχι. Η Βίβλος διδάσκει ότι ο Θεός φροντίζει για τις ανάγκες μας (Ματθαίος 6:25–34). Δεν γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες για το μέλλον της συγκεκριμένης χήρας, αλλά μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι είχε προνοηθεί. Ακριβώς όπως ο Θεός προμήθευσε τη χήρα και τον γιο της στις ημέρες του Ηλία (Α' Βασιλέων 17:15–16), ο Θεός προμήθευσε επίσης τη χήρα στις ημέρες του Ιησού.



Είναι ενδιαφέρον ότι, λίγο πριν ο Ιησούς σχολιάσει το άκαρι της χήρας, σχολίασε τους γραμματείς που καταβροχθίζουν τα σπίτια των χηρών (Μάρκος 12:40). Οι θρησκευτικοί αξιωματούχοι της εποχής, αντί να βοηθήσουν τις χήρες που είχαν ανάγκη, ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι να τους κλέβουν τα προς το ζην και την κληρονομιά τους. Το σύστημα ήταν διεφθαρμένο και το σκοτάδι της απληστίας των γραφέων κάνει τη θυσία της χήρας να λάμπει ακόμα πιο έντονα. Ο Θεός αγαπά έναν χαρούμενο δότη (2 Κορινθίους 9:7) και είναι πιστός να φροντίζει τους δικούς Του.