Τι σημαίνει ότι οτιδήποτε δεν είναι από πίστη είναι αμαρτία (Ρωμαίους 14:23);

Απάντηση



Στην πρώτη εκκλησία, ορισμένοι πιστοί πάλευαν με το θέμα του συμβιβασμού με τον κόσμο, ειδικά σχετικά με το φαγητό που έτρωγαν. Ο Παύλος πείστηκε πλήρως στον Κύριο Ιησού, ότι τίποτα δεν είναι ακάθαρτο από μόνο του (Ρωμαίους 14:14), ωστόσο ορισμένοι πιστοί δεν μπορούσαν να φάνε κρέας που θυσιαζόταν στα είδωλα με καθαρή συνείδηση. Ο Παύλος δίδαξε ότι κάθε πιστός πρέπει να έχει και να ακολουθεί βιβλικές πεποιθήσεις για αμφισβητούμενα θέματα. Όταν δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι με καλή συνείδηση, δεν πρέπει να το κάνουμε καθόλου, γιατί ό,τι δεν είναι από πίστη είναι αμαρτία ή, όπως εξηγεί η Ενισχυμένη Βίβλος, ό,τι γίνεται με αμφιβολία είναι αμαρτωλό (Ρωμαίους 14:23).



Η κατανάλωση κρέατος δεν είναι αμαρτία. Στην πραγματικότητα, όλα τα τρόφιμα είναι καθαρά (Ρωμαίους 14:20). Το θέμα της κατανάλωσης ή μη κατανάλωσης ορισμένων τροφίμων είναι ένα αμφισβητούμενο θέμα. Ως ακόλουθοι του Χριστού, θα πρέπει να μελετάμε τον Λόγο του Θεού και να οδηγούμαστε από το Άγιο Πνεύμα (Ιωάννης 16:13· Ρωμαίους 8:14) ώστε τα δόγματα και οι πεποιθήσεις μας να συμμορφώνονται με την αλήθεια του Θεού. Το εδάφιο Ιακώβου 4:17 μας λέει, αν κάποιος, λοιπόν, γνωρίζει το καλό που πρέπει να κάνει και δεν το κάνει, είναι αμαρτία γι' αυτόν. Για θέματα που ορίζονται με σαφήνεια στη Γραφή, θα πρέπει να ακολουθήσουμε την καθοδήγηση που δίνεται. Για αμφισβητούμενα θέματα ή γκρίζες ζώνες, θα πρέπει να ζούμε με τις πεποιθήσεις μας, ακολουθώντας την αρχή ότι οτιδήποτε δεν είναι πίστης είναι αμαρτία. Η Ζωντανή Βίβλος το θέτει ως εξής: Όποιος πιστεύει ότι κάτι που θέλει να κάνει είναι λάθος, δεν πρέπει να το κάνει. Αμαρτάνει αν το κάνει, γιατί πιστεύει ότι είναι λάθος, και έτσι γι' αυτόν είναι λανθασμένος. Οτιδήποτε γίνεται εκτός από αυτό που πιστεύει ότι είναι σωστό είναι αμαρτία (Ρωμαίους 14:23).





Μερικοί άνθρωποι προσεγγίζουν τις γκρίζες περιοχές με εξαιρετική προσοχή, ενώ άλλοι τις προσεγγίζουν με περισσότερη ελευθερία. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι είναι αμαρτωλό να πηγαίνεις σινεμά ή να φοράς συγκεκριμένα ρούχα, ενώ άλλοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να κάνουν αυτά τα πράγματα. Η ζωή ενός πιστού χαρακτηρίζεται από την επιδίωξη να ευχαριστήσει και να δοξάσει τον Θεό (Α Κορινθίους 10:31· Κολοσσαείς 3:23). Το Άγιο Πνεύμα ζει επίσης μέσα στους πιστούς (Β' Τιμόθεο 1:14). Όσον αφορά τα αμφισβητούμενα ζητήματα, ό,τι δεν είναι πίστης είναι αμαρτία. Δηλαδή, εάν η συνείδησή μας παράγει ενοχές, θα πρέπει να απέχουμε από αυτή τη δραστηριότητα. Δεν έχει σημασία αν άλλοι λένε ότι η δραστηριότητα είναι επιτρεπτή. Πρέπει να επιλέξουμε να ακολουθήσουμε τις δικές μας πεποιθήσεις γιατί όποιος έχει αμφιβολίες καταδικάζεται αν φάει, επειδή το φαγητό του δεν είναι από πίστη. και ό,τι δεν προέρχεται από πίστη είναι αμαρτία (Ρωμαίους 14:23). Με άλλα λόγια, εάν δεν είστε πλήρως πεπεισμένοι ότι αυτό που κάνετε είναι καλό, μην το κάνετε. Μην ενεργείτε ενάντια σε μια αμφίβολη συνείδηση, γιατί ό,τι δεν είναι από πίστη είναι αμαρτία.



Δεν είναι όλα ωφέλιμα (Α' Κορινθίους 10:23), ακόμη και αν δεν είναι αμαρτωλοί, και οι πιστοί θα επιδιώξουν να κάνουν μόνο εκείνα τα πράγματα που ευχαριστούν τον Θεό και οικοδομούν τους αδελφούς και τις αδελφές τους στον Χριστό. Ό,τι δεν είναι από πίστη είναι αμαρτία. Το εδάφιο Κολοσσαείς 1:10 δίνει μια καλή κατευθυντήρια αρχή: Ζήστε μια ζωή αντάξια του Κυρίου και ευαρεστήστε τον με κάθε τρόπο. Όταν ανακύπτει ένα θέμα που δεν αναφέρεται συγκεκριμένα στη Γραφή, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τις αρχές της Γραφής που θα μας βοηθήσουν να προσδιορίσουμε αν θα ευχαριστήσει τον Θεό. Πρέπει να αναρωτηθούμε, επιδιώκουμε να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας ή τον Θεό (Κολοσσαείς 3:1–4, Β’ Τιμόθεο 2:4, Β’ Κορινθίους 5:14–15, Γαλάτες 5:16–18); Είναι η δραστηριότητα εθιστική (1 Κορινθίους 6:12· Εφεσίους 5:18); Θα υποστηριχθεί η χριστιανική μου μαρτυρία (Α' Τιμόθεο 4:12· Κολοσσαείς 4:5); Θα οικοδομήσει εμένα και άλλους σε ευσέβεια (1 Θεσσαλονικείς 5:11· 1 Κορινθίους 10:23); Οι πεποιθήσεις μας πρέπει να διαμορφωθούν για να υπακούμε στον Χριστό και τότε δεν πρέπει να πάμε εναντίον τους. Ευλογημένος είναι εκείνος που δεν καταδικάζει τον εαυτό του με όσα εγκρίνει (Ρωμαίους 14:22).