Δημιουργήθηκε ο Ιησούς;

Απάντηση



Η Βίβλος διδάσκει ότι ο Ιησούς δεν δημιουργήθηκε, αλλά ήταν μάλλον ο Δημιουργός. Στον [Ιησού Χριστό] δημιουργήθηκαν όλα τα πράγματα: . . . όλα τα πράγματα έχουν δημιουργηθεί μέσω αυτού και για αυτόν (Κολοσσαείς 1:16). Το δόγμα της αιωνιότητας του Χριστού είναι ένα από τα διακριτικά σημεία του βιβλικού χριστιανισμού.



Ενώ ο Ιησούς χαίρει μεγάλης εκτίμησης από Μουσουλμάνους, Μορμόνους, Μάρτυρες του Ιεχωβά και άλλους με διάφορες θεολογικές πεποιθήσεις, αυτές οι ομάδες διδάσκουν ότι ο Ιησούς ήταν ένα δημιουργημένο ον. Είναι η επιβεβαίωση της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης για την πλήρη θεότητα του Χριστού και την άκτιστη φύση Του που κάνει τον Χριστιανισμό μοναδικό από όλες τις άλλες θρησκείες και φιλοσοφίες. Διάφορες παγκόσμιες θρησκείες μπορεί να συμφωνούν σε ορισμένα σημαντικά ζητήματα όπως η ύπαρξη μιας υπερβατικής, αντικειμενικής ηθικής και η αξία μιας ισχυρής οικογενειακής ζωής, αλλά η απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός; διαχωρίζει γρήγορα αυτούς που προσχωρούν στον βιβλικό Χριστιανισμό από εκείνους που δεν πιστεύουν.





Τα πρώτα δόγματα της εκκλησίας διδάσκουν κατηγορηματικά ότι ο Ιησούς δεν δημιουργήθηκε, αλλά ότι είναι ένα αιώνια θεϊκό Πρόσωπο, ο Υιός του Θεού. Οι Μουσουλμάνοι διδάσκουν ότι ο Ιησούς ήταν ένας παρθενικός ανθρώπινος προφήτης, αλλά εμφανίστηκε όπως όλοι οι άλλοι. Οι Μορμόνοι, οι οποίοι προσχωρούν σε μια σύγχρονη μορφή Αρειανισμού, πιστεύουν ότι ο Ιησούς είχε μια αρχή, όπως και ο Θεός Πατέρας είχε μια αρχή. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά λένε ότι ο Ιησούς ήταν το πρώτο δημιούργημα του Ιεχωβά και αρχικά ονομαζόταν Μιχαήλ ο αρχάγγελος. Σε ποια πλευρά λοιπόν του διαχωρισμού δημιουργού/πλάσματος πέφτει ο Ιησούς στην πραγματικότητα; Είναι ο Ιησούς ένα πλάσμα, και επομένως μέρος της δημιουργημένης τάξης, ή είναι, μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, ο Δημιουργός όλων των δημιουργημένων πραγμάτων; Είναι ο Ιησούς ετεροουσιος (με διαφορετική ουσία) από τον Πατέρα, όπως έλεγε ο αιρετικός του 4ου αιώνα Άριος. ή είναι ο Χριστός και ο Πατέρας ομοούσιος (της ίδιας ουσίας), όπως υποστήριξε ο Αθανάσιος και αποφάσισε η Σύνοδος της Νίκαιας;



Όταν προσπαθούσε να απαντήσει στο ερώτημα του δημιουργήθηκε ο Ιησούς; δεν υπάρχει καλύτερος άνθρωπος να κοιτάξεις από τον ίδιο τον Ιησού. Κατά τη διάρκεια της δημόσιας διακονίας Του, ο Ιησούς αναλάμβανε συνεχώς θεϊκά προνόμια για τον εαυτό Του. Άσκησε συνεχώς δικαιώματα που δεν θα ήταν ποτέ κατάλληλα για ένα δημιουργημένο ον. Είπε ότι ήταν Κύριος του Σαββάτου (Μάρκος 2:28) και, εφόσον το Σάββατο θεσπίστηκε από τον Θεό, ο ισχυρισμός του Ιησού ότι ήταν Κύριος του Σαββάτου ήταν μια δήλωση θεότητας. Ο Ιησούς μίλησε για τη μοναδική, οικεία γνώση Του για τον Πατέρα (Ματθαίος 11:27) και για τη δόξα που μοιραζόταν με τον Πατέρα πριν αρχίσει ο κόσμος (Ιωάννης 17:5). Ο Ιησούς αποδέχτηκε τη λατρεία των άλλων (Ματθαίος 14:32-33) και περιέγραψε μια μελλοντική εποχή κατά την οποία θα καθίσει σε κρίση για όλα τα έθνη (Ματθαίος 25:31-44). Ο Λουκάς μας λέει ότι ο Ιησούς έφτασε στο σημείο να συγχωρήσει προσωπικά τις αμαρτίες μιας γυναίκας —κάτι που μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει— και απέδωσε τη συγχώρεσή της στην πίστη της σε Αυτόν (Λουκάς 7:48–50)!



Οι μαθητές του Ιησού ήταν εξίσου ξεκάθαροι στην πίστη τους στη θεότητα και την άκτιστη φύση του Ιησού. Ο Ιωάννης μας λέει ότι στην αρχή ήταν ο Λόγος, και ο Λόγος ήταν με τον Θεό, και ο Λόγος [Ιησούς] ήταν Θεός (Ιωάννης 1:1). Αφού συνάντησε τον αναστημένο Ιησού, ο απόστολος Θωμάς Του αναφώνησε, Κύριε και Θεέ μου! (Ιωάννης 20:28). Ο απόστολος Παύλος αναφέρθηκε στον Χριστό ως Θεό πάνω από όλους (Ρωμαίους 9:5) και δήλωσε ότι στον [Χριστό] κατοικεί σωματικά ολόκληρη η πληρότητα της θεότητας (Κολοσσαείς 2:9). Στις πρώτες ημέρες της εκκλησίας, ο Ιησούς ήταν και το αντικείμενο προσευχής (Πράξεις 7:59) και Αυτός στο όνομα του οποίου διακηρύχθηκε η άφεση των αμαρτιών (Πράξεις 2:38, 10:43). Αφού ανέκρινε τους Χριστιανούς υπό την απειλή του θανάτου, ο Ρωμαίος διοικητής Πλίνιος ο Νεότερος έγραψε στην επιστολή του προς τον Αυτοκράτορα Τραϊανό (περίπου 110 μ.Χ.) ότι [οι Χριστιανοί] είχαν τη συνήθεια να συναθροίζονται μια ορισμένη καθορισμένη ημέρα πριν ήταν φως όταν τραγουδούσαν σε εναλλακτικούς στίχους έναν ύμνο στον Χριστό, ως σε έναν θεό ( Γράμματα 10,96).



Ο Ιησούς, ο Θεός ο Υιός, δεν δημιουργήθηκε. Πάντα υπήρχε. Δεν έχει αρχή ούτε τέλος. Ο Υιός πήρε ανθρώπινη σάρκα σε ένα συγκεκριμένο σημείο της ανθρώπινης ιστορίας (Ιωάννης 1:14). Οι Χριστιανοί αναφέρονται σε αυτό το γεγονός ως Ενσάρκωση (η πράξη του να γίνεις σάρκα). Αυτή η πράξη ήταν αναπόσπαστο μέρος της σωτηρίας μας (Γαλάτες 4:4–5· Β Κορινθίους 5:21· Εβραίους 9:22). Από την Ενσάρκωση και μετά, ο αιώνιος, άκτιστος Υιός είναι και αληθινός Θεός και αληθινός άνθρωπος. Ποτέ όμως δεν υπήρξε εποχή που να μην υπήρχε ο Υιός. Δεν δημιουργήθηκε ποτέ. Ο Ιησούς ήταν πάντα και θα παραμείνει για πάντα ο μεγάλος Θεός και Σωτήρας μας (Τίτος 2:13).