Εάν η Βίβλος διδάσκει την ισότητα των φύλων, γιατί η ανισότητα των φύλων ήταν πάντα ο κανόνας;

Απάντηση



Η ισότητα των φύλων είναι μια κατάσταση στην οποία και τα δύο φύλα λαμβάνουν ίση μεταχείριση και δεν υφίστανται διακρίσεις λόγω φύλου. Στο πλαίσιο της ισότητας των φύλων, και τα δύο φύλα μοιράζονται τα ίδια ατομικά δικαιώματα, έχουν την ίδια πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά και ευκαιρίες και φέρουν τις ίδιες υποχρεώσεις. Η ιδέα είναι ότι κάθε άτομο έχει τα ίδια νομικά δικαιώματα και θεωρείται από την κοινωνία ως ίσο. Κανένα φύλο δεν εκτιμάται λιγότερο.



Το εάν υπάρχει ισότητα των φύλων σε μια κοινωνία μπορεί να είναι δύσκολο να κριθεί. Από πολλές απόψεις, δεν μπορούμε να πούμε ότι δύο άνθρωποι -ανεξαρτήτως φύλου- έχουν ίσες ευκαιρίες και πρόσβαση σε όλα. Εκτός από την κοινωνικοοικονομική θέση και τη γεωγραφική θέση κάποιου, υπάρχει το απλό θέμα της γενετικής και της φυσικής ικανότητας. Μπορεί ένας άνδρας 5'2' να έχει πραγματικά την ίδια ευκαιρία να γίνει επαγγελματίας μπασκετμπολίστας με έναν άνδρα 6'9'; Τούτου λεχθέντος, υπήρξαν και υπάρχουν πολλές κοινωνίες στις οποίες άτομα ενός συγκεκριμένου φύλου, φυλής, τάξης, ηλικίας, θρησκείας κ.λπ. υφίστανται διακρίσεις. Εάν το να είμαστε αυστηρά ίσοι είναι αδύνατο, καθώς δεν είμαστε ρομπότ που ζούμε σε έναν κόσμο που δεν έχει ποικιλομορφία, και εφόσον αυτό που συνιστά ένα λογικό επίπεδο ισότητας είναι μάλλον υποκειμενικό, πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της ισότητας των φύλων;





Πρώτον, ποια είναι η βιβλική έννοια της ισότητας των φύλων; Η Βίβλος διδάσκει ότι ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ από τη σκόνη της γης. Έβαλε τον Αδάμ στον κήπο της Εδέμ για να το δουλέψει και τον πρόσταξε να μην φάει από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Τότε ο Θεός είπε ότι δεν ήταν καλό για τον Αδάμ να είναι μόνος και ότι θα έκανε έναν κατάλληλο βοηθό. Πρώτα, όμως, ο Θεός έβαλε στον Αδάμ να ονομάσει τα ζώα. Υποθέτουμε ότι, παρακολουθώντας την παρέλαση των ζώων, ο Αδάμ είδε ότι τα ζώα είχαν το καθένα ένα άλλο στο είδος του, ενώ εκείνος όχι. Δεν υπήρχε κατάλληλος βοηθός για τον Αδάμ ανάμεσα στα ζώα. δεν υπήρχε κανένας στο είδος του. Ο Θεός έβαλε τον Αδάμ σε βαθύ ύπνο και, από τα πλευρά του Αδάμ, σχημάτισε την Εύα. Ο Θεός έφερε την Εύα στον Αδάμ, και ο άνθρωπος είπε: «Αυτό είναι τώρα οστό από τα οστά μου και σάρκα από τη σάρκα μου. θα ονομαστεί γυναίκα, γιατί βγήκε από τον άντρα.» Γι' αυτό ο άντρας αφήνει τον πατέρα και τη μητέρα του και ενώνεται με τη γυναίκα του, και γίνονται μια σάρκα. Ο Αδάμ και η γυναίκα του ήταν και οι δύο γυμνοί και δεν ένιωθαν καμία ντροπή (Γένεση 2:23–25). Η Βίβλος παρέχει επίσης μια συνοπτική δήλωση της δημιουργίας της ανθρωπότητας: Έτσι ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα κατ' εικόνα του, κατ' εικόνα Θεού την δημιούργησε. αρσενικό και θηλυκό τα δημιούργησε (Γένεση 1:27). Ο Θεός δημιούργησε και τον άνδρα και τη γυναίκα, και τα δύο είναι φτιαγμένα κατ' εικόνα Του. Αυτό συνεπάγεται ισότητα αξίας.



Η ίση αξία ανδρών και γυναικών —και η ισότητα της πνευματικής τους ανάγκης— επιβεβαιώνεται στους Γαλάτες 3:28–29: Δεν υπάρχει ούτε Ιουδαίος ούτε Εθνικός, ούτε δούλος ούτε ελεύθερος, ούτε υπάρχει άνδρας και γυναίκα, γιατί όλοι είστε ένα εν Χριστώ Ιησού. Εάν ανήκετε στον Χριστό, τότε είστε το σπέρμα του Αβραάμ και κληρονόμοι σύμφωνα με την υπόσχεση. Η σωτηρία προσφέρεται για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως φυλής ή φύλου ή κοινωνικής θέσης, και αυτή η σωτηρία προσφέρεται μόνο μέσω του Ιησού Χριστού (Ιωάννης 14:6, Πράξεις 4:12). Στο θέμα της σωτηρίας, υπάρχει αληθινή ισότητα των φύλων.



Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η Βίβλος στην πραγματικότητα δεν διδάσκει την ισότητα των φύλων. Συγκεκριμένα, αρκετά χωρία της Παλαιάς Διαθήκης σχετικά με τη μεταχείριση των γυναικών είναι ανησυχητικά για τα σύγχρονα αυτιά. Για παράδειγμα, το Δευτερονόμιο 22:28-29 και η Έξοδος 22:16-17 φαίνεται να διατάζουν ένα θύμα βιασμού να παντρευτεί τον επιτιθέμενό του. Αλλά η πραγματικότητα αυτών των στίχων είναι λίγο πιο περίπλοκη. Αυτοί οι νόμοι ορίζουν ότι ένας άνδρας που έκανε σεξ με μια ανύπαντρη γυναίκα, ουσιαστικά αναιρώντας την ευκαιρία της για γάμο, πρέπει να πληρώσει το ανάλογο τίμημα νύφης και να την παντρευτεί. Δεν του επετράπη να τη χωρίσει ποτέ, παρά τα όποια νομικά επιδόματα για διαζύγιο βρέθηκαν σε άλλους νόμους (Δευτερονόμιο 24:1–4). Σημειώστε επίσης ότι η γυναίκα δεν αναγκάστηκε να παντρευτεί τον άντρα. ο πατέρας της μπορούσε να αρνηθεί να τη δώσει σε γάμο, αλλά ο άντρας θα πλήρωνε το τίμημα της νύφης. Αυτοί οι νόμοι είχαν σκοπό να τιμωρήσουν τον άνδρα που παραβίαζε μια παρθένα και να προστατεύσουν τη γυναίκα από περαιτέρω εκμετάλλευση.



Πολλοί από τους νόμους της Παλαιάς Διαθήκης σχετικά με τη μεταχείριση των γυναικών είχαν να κάνουν με την προστασία των γυναικών που ζούσαν σε μια κοινωνία στην οποία δεν είχαν τόσα δικαιώματα ή ευκαιρίες όπως οι άνδρες. Επειδή οι κοινωνίες αποτελούνται από ανθρώπους που αμαρτάνουν, πολλοί κοινωνικοί νόμοι έχουν να κάνουν με τον μετριασμό του κακού. Οι νόμοι για το διαζύγιο είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα. Στο Κατά Ματθαίον 19 ο Ιησούς εξηγεί στους Φαρισαίους ότι ο Θεός δεν διέταξε το διαζύγιο, αλλά μάλλον επιτρεπόταν επειδή οι καρδιές σας ήταν σκληρές. Αλλά δεν ήταν έτσι από την αρχή (Ματθαίος 19:8). Ομοίως, οι νόμοι της Παλαιάς Διαθήκης που φαίνεται να προτείνουν μια κατώτερη θέση για τις γυναίκες γίνονται καλύτερα κατανοητές ως νομικές διατάξεις σε μια κοινωνία στην οποία οι γυναίκες αντιμετωπίζονταν ήδη ως κατώτερες. Δεν είναι ο Θεός που βλέπει τις γυναίκες και τους άνδρες ως άνισους σε αξία, αλλά οι άνθρωποι που επιλέγουν να κακομεταχειρίζονται ο ένας τον άλλον.

Έχοντας διαπιστώσει ότι οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν ίση αξία στα μάτια του Θεού, μπορούμε να πούμε ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ίσης αξίας μεταξύ τους. Γιατί λοιπόν δεν συνέβη αυτό σε όλη την ιστορία;

Η απλή απάντηση είναι η αμαρτία. Όταν ο Αδάμ και η Εύα αμάρτησαν, υπήρξε μια κατάρρευση στις σχέσεις της ανθρωπότητας: με τον Θεό, ο ένας με τον άλλον και με τη δημιουργία. Μετά την αμαρτία τους, ο Αδάμ και η Εύα κρύφτηκαν από τον Θεό. Όταν ο Θεός τους ρώτησε πού ήταν και γιατί είχαν κρυφτεί, ο Αδάμ κατηγόρησε την Εύα (και τον Θεό, έμμεσα). Η Εύα κατηγόρησε το φίδι. Στο εδάφιο Γένεση 3:16, ο Θεός είπε στην Εύα, η επιθυμία σου θα είναι για τον σύζυγό σου και αυτός θα σε κυβερνήσει. Ή, όπως το μεταφράζει το NLT, θα επιθυμείς να ελέγχεις τον άντρα σου, αλλά αυτός θα σε κυβερνά. Η αμαρτία έγινε μέρος της ανθρώπινης φύσης και με την αμαρτία ήρθε η ανισότητα των φύλων και η μάχη των φύλων.

Είναι η αμαρτωλότητά μας που μας κάνει να είμαστε περήφανοι και εγωιστές. Είναι η αμαρτωλότητα που μας κάνει να φοβόμαστε, να αποκλείουμε ή να κακομεταχειριζόμαστε αυτούς που είναι διαφορετικοί από εμάς. Είναι η αμαρτωλότητα που έχει ως αποτέλεσμα την άδικη μεταχείρισή μας ο ένας προς τον άλλον. Εν ολίγοις, η βασική αιτία της ανισότητας των φύλων, με την ουσιαστική έννοια του όρου, είναι η αμαρτία.

Επιβάλλεται μια διευκρίνιση. Η Βίβλος υποστηρίζει την ίση αξία και την αξία όλων των ανθρώπων. Αλλά δεν συνηγορεί υπέρ της ομοιότητας. Οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν διαφορετικούς, συμπληρωματικούς ρόλους στην οικογένεια (Εφεσίους 5:21–33) και στην εκκλησία (Α' Τιμόθεο 2:12). Στους πιστούς δίνονται διαφορετικά πνευματικά χαρίσματα (Α' Κορινθίους 12). Αλλά το γεγονός ότι διαφορετικοί άνθρωποι έχουν διαφορετικούς ρόλους ή διαφορετικά χαρίσματα δεν είναι απόδειξη ανισότητας. Αντίθετα, είναι μια επίδειξη της σοφίας και της δημιουργικής δύναμης του Θεού. Ο Ψαλμός 139 απεικονίζει τον Θεό να πλέκει κάποιον στην κοιλιά της μητέρας του και λέει ότι είμαστε τρομερά και υπέροχα φτιαγμένοι. Το εδάφιο Εφεσίους 2:10 μιλάει για τα καλά έργα που έχει προετοιμάσει ο Θεός εκ των προτέρων για όσους πιστεύουν στον Ιησού. Τα φύλα είναι ίσης αξίας ενώπιον του Θεού και και τα δύο πρέπει να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια και σεβασμό.